Sen tek dayanağımdın kolumdun kanadımdın

Aşk yolunda attığım ilk ve en son adımdın.

Seninle uyanırdım aşk dolu rüyalardan

Hayalimde de yâdım, düşümde de yâdımdın.

“Nerde kaldın?” diyerek beklerdim köşelerde

Bu köhnemiş şehirde yegâne muradımdın.

Sen varken anlamlıydı yemek, içmek, konuşmak…

Adın dilimde tespih, damağımda tadımdın.

Nerdesin ey sevgili unuttun mu? Sen benim

Karanlıklarda arşı titreten feryâdımdın…

Ahmet KÖKEN