ÝSTANBUL VE SEN

Kuzeyden esiyor
hasret rüzgarlarý
Serinlik umarken
Aksine o, samyeli gibi
Sarýyor tüm bedenimi
Ruhumda ayyuka çýkýyor
Hasret yangýnlarý
……
Sen Ýstanbulda
Mavi kürenin incisinde
Ben ise  hasretinle
Koyun koyuna
Bozkýrýn tam ortasýnda
Ve ben hasretinle seviþirken
Alevler içinde
Sen Ýstabulun koynuna giriyorsun
Her gece
……
Hergünün gündüzünde ve gecesinde
Her kelimenin kökünde ve hecesinde
Her þiirin mýsrasýnda ve beyitinde
Hasretimi görürsün birtanem
Nasýl Tohum,Topraða
Toprak, Yaðmura
Yaðmur, güneþe
Güneþ, filiznen tohuma hasretse
Benim özlemim  ise
Bunlarýn da  ötesinde
……
Rüzgarlarý beklerim
Kokunu getirsinler diye
Eserler hoyrat hoyrat
Kokun gelir, eririm
Lodosu gören karýn
Ýmil imil erimesi gibi
Bende için için yanarým
Yandýðýmý göremezsin
Ýstanbullu çiçeðim
……
Mevsimler gelir geçer
Herbiri ayrý bir renk
Sen sefasýný sürersin mevsimlerin
Çünkü Ýstanbulla dans eder ahenk
Benim ilim ise hep hazaný yaþar
Uçsuz bucaksýzdýr bozkýrlarým
Sarýdan kahveye çalarken baharým
Otlarým cýlýzdýr yaðmura hasret
Ve hasretim gibi onlar da yanar
……
Sen hergün Ýstanbulun koynunda,
Ben, Ýlmek ilmek seni dokurum tezgahta,
Satýr satýr seni okurum  her kitapta,
Özlemini karalarým ak sayfalara.
Ve ben bozkýrýn ortasýnda,
Hasret güneþinin yanýklýðýnda,
Seni bekleyeceðim sonsuza dek.
Ama Ýstanbul,
Ýstanbul beklemiyecek.
Biliyorum:
Çünkü O, her gece;
Binlerce güzel ile
Yine sefasýný sürecek...