Deli Miyim?
Deliyim
Doðru söze ne diyeyim?
Evet deliyim.

O benim
Kuru köprü baþýnda,
Yeri geldi
Bir akçeye baþ kestim.
Yollarýn terli tozunda ,
Ayaðým nasýrlý.
Yinede,
Bir pula sattým çarýðýmý.

Oy kurban,
Kara çavdar kokusunda
Bir tutmaç ekmeði bölemedim.
Sazýmýn deli bakýþýný
Ýçime sindiremedim.
O yerde;
Bir sofra, bir sini çevresinde
Kýrýþmýþ bakýþlarýn,
Pörsümüþ eteðinde aðýtlarýn ,
Yarenlik ettim seninle.

Oy kurban,
Sen koyup giderken halayý,
Bir renkli mendil nakýþýna,
Vuruldum kaldým o kýþta.

Dertleri azýk edip çýkýnýma,
Yollara düþtüm.
Daðlarý ardýmdan sürüdüm.
Irmaklar,
Halay çektiler koþar adým .

Bense delice;
Elimde asa,
Çarýk ayaðýmda
Aðýtlar söylüyordum gündüz gece.
Gamlý yaslý aðýtlar.
Bir alev aðýþýnda
Yeri göðü yakan aðýtlar.
Ulurdu o gecelerde kurtlar
Issýz geceye aþina baykuþlar
Öterdi de
Gece uðursuz
Ay uðrusuz
Dað yiðitsiz olurdu
Böyle yerlerde.

Oy kurban,
Ben alýþmamýþým
Böyle ýssýz yiðitliðe.
Gelir misin?
Beni koyup gittiðin
Son yarenlik yerimize.
Gel, son türkülerimizi söyleyelim.
Yedi kat vurgun yemiþ,
Deli gönlü eðleyelim.
Oy kurban deliyim.
Doðru söze ne diyeyim.

uðru: düþman