Saat : 03:33

Sen koþ bu gece belki sabaha benden önce varýrsýn . Kapýmý çal mesela , baðýr ismimi söyle. En çok ismimi söylemeni özledim. Ya da bana taktýðýn takma isimlerden türeme sevgileri. Çok uzatýyorum bazen kendimde seni öyle uzuyorsun ki ömrümün her dakikasýna yayýlarak gidiyorsun . Geçiyor ömrüm ve kendimi çok yaþlý hissediyorum. Gülümsemeler býrakýyorum mavi þehrime. Yaðmurlar yaðdýðýnda gözüm hep gökyüzünde uçan kuþlarda. Rüyalarýmda eskisi gibi deðil. Ölüm rüyalarýmda dahi uzak kalýyor bana. Yakýþtýramýyorsun hala , küçük görüyorsun. Göç etmek bu kadar mý zor sana.

Gene benim sokak arasýndaki koþturmalarýmdan ve çýðýrtkan sesimden býktýðýný biliyorum.  Aklýmý örtemiyorum senden tarafa , akþam olduðunda  perdelerimi çekip gözlerimi sana kapatamýyorum.

Zifiri ;

Ah ömrümün talan tarafý , özledim seni hem de çok. Saçlarýný taramayý özledim , göðsüne dayadýðýmda kafamý saçlarýma dokunan ellerini özledim.  Gözlerinden süzülen yaþlarýn kelebek ömrü kadar hayaller kurduðunu gördüðümde anladým.! Gözlerinde hayallerini kýsa tutuyordun. O kadar telaþlý ve heyecanlýydýn ki korkularýný dahi saklayamýyordun. Titremeler sarýyordu o güzel ellerini , dokunduðunda yatacak yeri dahi yoktu güneþin. Batýyordu bütün þehir ve ben sadece sana hasret kalkýyordum . Güneþi görmüyordum gözlerimde “ zifiri “ aydýnlýklar doðuyordu günaydýn dediðim kent’e


- Her Çocuk Deli Diyordu Senden Sonra Gördüðü Bu Siluete –

Büyüyordu ellerim , ayaklarým , bedenim. Sessizce artýk kulaðýma fýsýldýyordu herkes büyüdün , yetiþkin bir birey oldun diye. Oysa benim içimde hala bir çocuk koþturuyordu parklara , gözlerinde bir pamuk þeker satýcýsý arýyor diðer ellerinde kumdan kaleler.

Ah.! Düþük yapmýþ hayallerimin gayrimeþru çocuklarý þimdi herkes deli diyor size . Saçlarýmda tozlar ve ben koþturuyordum aldýrýþ etmeden insanlýða. Biri sesleniyor arkamdan bak bak bak bak kocaman adam oldun diye…

Anlamadýn amca ; kocaman adam olan bedenim ruhum hala geride kaldý o gittikten sonra…


Sessizlik ;

Kirpiðimi yasladým hayallerine ve ne zaman batsan gözlerime doðru bitiyor gece sessizce gözyaþlarýmda. Odamý çok sade tutuyordum senden sonra bazen ayaklarýmý uzatýyorum duvara ve kitaplarýn arasýnda sessizce seni bitiriyorum. Yýldýzlar hiçbir zaman ölüm dileklerimde kaymadý sana doðru. Hep “Ay “  tuttu  düþen hüznümü. Yastýðýma hayaller dolduruyordum ve yorgan altý düþlerim. Kapatýyordum perdelerimi yoksa sokaklara taþýyordu gözlerimde taþýdýðým senli düþlerim. Biliyordum bulamayacaktým hiçbir köþede seni ama benimkisi umut etmekti. Ekmeksiz bir gecede karnýmý seninle doyurmaktý. Benimkisi kendime yaptýðým en güzel iþkenceydi. Sessizce seni dinlemek , sessizce kendimden seni çýkartmak , sessizce bana gel … \ Hiç konuþtuðunu görmedim uzun zamandýr. Sessizce bekle ölmemi…


Kýrýk Düþlerden Sýzan Ýhanetlerim

Arsýz bir yaðmur bu bana öðrettiðin kaybediþlerin. Baþlamýþtým seninle kaybetmeye ve öyle devam ediyordu. Ýyi oyuncular ya hep kazanýyordu ya da hep kaybediyordu. Ýþte günlerden bilmediðim bir gün bir kýz yürüyordu ve gözlerim ona doðru ulaþtýðýnda … Aþk’a söz hakký tanýmak gerekti iç dünyamda. Koþuyordu bir çocuk ellerinde papatyalar ve her seferinde seviyorum çýkartabiliyordu yapraklarý hemde hiç koparmadan . Seviyordu günaydýn demesini ve gece biterken iyi uyu derdi. Çocuk koþtu yastýðý düþmüþ kýza doðru ve baþýný düzeltti . Gözlerine dokunduðunda anladý , bir tene yapýlacak en büyük hakaretti tenine dokunup gözlerini kaçýrmak…

Zaman kanayan dizlerimden akarken , az biraz sancýsý vardý avuç içindeki kaderimin. Koþuyordu bir kýz yýkarak kitaplarýmý yazacak hiç bir þey býrakmayacaktý .Sonunda baþardý sade bir sessizlikten sonra bana kendime dair bir deneme býraktý…


Anlamsýz ;

Þuursuzca ;

Kaybolmaktýr ;