Online Üye
Online Ziyaretçi
Adım Umut
Kimsesiz Umut..
Sancılı ve
Tiz çığlıklarla gelmişim dünyaya
Ben doğunca ölmüş annem
Sebep
Yoğun kanama
Babamsa üç aylıkken elveda demiş hayata..
Eski bir yetimhaneye vermişler beni
Adımı bakıcılar koymuş ”Umut” diye
Bilmemişler umudumun olmadığını..
Ziyarete gidip gelenler oldukça
Gelmemiş hiç kimseler beni ziyarete
Zamanla “Kimsesiz Umut “ olmuşum..
Sonra;
Sokakların aşina yalnızlığına sığınmışım
Hiç kimseydin
Kimsesizdim
Benim gibi kim varsa toplayıp etrafıma
Kimsesizlerin kimsesiydim..
Yaş seksen üç
Dile kolay geliyor şimdi
Huzur evi kapılarında gözlerimle
Ziyaretçi aşındırıyorum
Hiç kimse gelmiyor
Ve biliyorum ağlamak kar etmeyecek
Yine durmuyor gözlerimde yaramaz çocuklar
Derin bir ah çekiyorum gökyüzüne doğru
Kimsesizdim
Kimsesizlerin kimsesiydim
Hiç kimseydim..
adem efiloğlu / ahir-i kalem