ve gerçeklerine anlatamadığım düşlerim
bundan belki
en çok sahteleriyle mutlu olma bilgeliğim.
Ah bilsen acılarımı
yürek basar mıymış mayına
kopar mıymış eli kolu demesen.
Sokaklar şarkılar bile unutuluyorken
bana bunu söyletmesen sen.
Öyle sessiz ki bu gece
davul zurna sesleri geliyor çok uzaklardan
gri sonbaharlara renk veren o çiçek artık yok diyor
içimde yanık bir ses
yok artık başımın üstünde dolanıp duran o tokmak.
Aman be
hadi boş ver sevgili.
Issız sokaklarca anlatmışlıklarımla unut gitsin beni.
Sonuçta bir virgülün ucundaydı işte yaşamım
giderken bile nokta koymayı başaramadığın.
Saçlarını okşarken
kirpiklerinden de öpmüş müydüm ben senin
bu viran bağ içinde açamamış gül gibi
koyup gitmeden önce beni?
“..ninen ölsün sarı gelin”