Bugün ilk defa býrakýyorum seni içimden… Ýlk defa yeniliyorum yalnýzlýðýma oysa ben sensiz böyle yapayalnýz kalmazdým. Sevmezdim hiçbir þeyi sensiz. Þimdi bir þeyleri anlamak bile aðýr geliyor þu paslanmýþ beynime. Kolum kanadýmdýn hiç solmayan çiçeðimdin. Verdiðin bütün güzel günler için …aldýðýn bütün benliðim ..Bana hiç bir þey býrakmýyorsun yalnýzlýktan baþka kendimi bile býrakmýyorsun bana.. Ben diyemiyorum kendime .. Yalnýzlýk bomboþ bir sokak vadediyorsun bana .. Beni sensiz beni bensiz býrakýyorsun. Ellerinde büyüttüðün çocuðunu býrakýyorsun. Oysa ben sensiz adým atmadým bu kaldýrýmlarda.. senin izin senin kokun deðdi bu caddelere bu kentin ýþýklarýna. Þimdi ayrý yollarda yürüyüp ayrý yaþamlar için savaþacaðýz. Biliyorum bir müddet kabullenmeyecek yüreðim.. Sen öyle diyeceksin içinden ALIÞACAÐIZ.. Oysa alýþýla gelmiþ bir þey deðildi bizim yaþadýðýmýz savurgandýk.. hoyratça davrandýk. Bir bütün olmak yer4ine paramparça bütünler býraktýk beynimizin her köþesine.. –“Beni býrakma ben sensiz hiç nefes almadým ki ! “  dediðin günü hatýrladým. Ama bak nefes alabiliyor, bensiz de yaþamýn olabiliyor. Ayaðýmýn altýna binlerce çakýl taþlarý batýyor. Bakýyorum kanlar içindeyim. Ama yine sana yürümek istiyorum. Öleceðimi bile bile sana varmak istiyorum. –“Beni böyle býrakma gitme..” demeyeceðim sana . Biliyorum bir gün yine kýrýp gideceksin. Ýntihar gibi bir þeysin . Ve ben her seferinde intihara  kalkýþýyorum dudaklarýnda..Ýlk soluklanýyorum arkasýndan nefesimi kesiyorsun. Biraz daha diyorum hadi biraz daha ! Ýzin vermiyorsun ölmeme çekiyorsun kendini benden. Ve öylece gidiyorsun bütün benliðimden peki git þunu unutma giderken ..SENÝ YALNIZLIÐIMA HAPSEDÝYORUM !