Online Üye
Online Ziyaretçi
Yine kahpe bir siyah vurdu telime,
Laçka olmuş dillerde
Tırpan edilirken ömür,
Bitimsiz sözcükler vurdu nihayete…
Şimdi gitmeli,
Laf kalabalığında kaybolmadan…
Yüzümü çevirdiğim yerde
Çakıldım enginine sonların.
Islaktı elleri duvarların.
Bulaşıp toprağına riyaların,
Çamurunu sıvadı değdiği yere,
Şimdi gitmeli,
Bulanmadan kirine...
Makyajını tazelese de
Akmış üzerine yıllar.
Taşımaz artık bu koca şehir küfesinde
Parçalanmış
Suretleri.
Şimdi gitmeli,
Leşleri bulaşmadan iskarpinime…
Bu deli rakımda,
Dans ediyor döne döne beynimdeki hücreler.
Son konçerto yükseliyor bulutundan,
Son valsa kalkıyor gözlerimden yağmurlar.
Şimdi gitmeli,
Sellere kapılıp boğulmadan…
Devinim bu sarmalayan.
Sürülmeden zeminime yalan,
Kovalamadan müebbedimi
Yelkovan,
Mıhlayıp sözcükleri dilime atmadan,
Gitmeli şimdi,
Ayakların bıraktığı izlere basmadan…
Canan Korkmaz / İzmir
Yazarın
Sonraki Yazısı