Zamansızlığa karışan sensizliğin
sesi vuruyor yüreğimin tellerine
yalnızlığımın şarkısını çalıyor kalbim
nedenini bilmediğim hisler uçuşuyor
sanki yamacımda anıların dinmeyen üzüntüsü
gece yine bürünmüş hüzünlü yanına
bitmeyen bir özlem gözlerimin deryasında
tüketiyor ömrümün adımsız yarınlarını..
Tüm göçmen kuşların kanatlarına vedalar iliştirildi
göçtükçe diyardan diyara
yalnızların bahtsızlığına düşüyor
büyüdü yalnızlıklar
büyüdü sessizlikler
ve umut can verdi son nefesinde…
Sensizliğinin yangınlarında külü savruldu çığlıklarımın
mutluluk koptu dalında
nefessiz bir yaşam durdu boğazımda
ellerim küçüldü
sığmıyor içine çocuk düşlerim…
Duymuyor musun dudaklarımda son şarkımın notaları
titriyor nağmeler inledikçe acılarım
karanlıklara karışan yorgun bedenim
yavaş yavaş ölüyor artık…
Dön gel dön haykırıyorum
bitir bu kahrolası ayrılıkları…
(
Dön Gel başlıklı yazı
Senem ÇOPKUR tarafından
8.10.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
