Online Üye
Online Ziyaretçi
Yaralı gözlerin
“Çaresizliğime alıştım” diyerek
Gözyaşı selinde boğulurken
Yalnızlığın bir kıymık gibi
Saplanıyor nefesime
Gölgeler karartırken dünyanı
Bizler ağızlarımızı mimliyoruz
Çıkacak her kelime
Darağacına götürecek gibi
Bir yaranın değdiği duvara
Dokunup atlamaktı
Ömrünün uçurumuna bakmak
Ağla gözlerimin sessiz kumrusu
Hatırla kalbinde dolaşan
Kurşun korkusunu
Vicdanın gölgesi vahşetin üstünde umarsız
İnsanlar bir garip
Bir vurdumduymaz ki sorma!
Düştükleri kuyularından bir çıksalar
Belki yıldızlar inecek esmer yüzüne
Güneş sıcacık dokunacak yüreğine
Gözlerine konacak mutlu bir masal
Bekleme çocuk,
unut bildiklerini
sil elmabaharı yazları
senin gökyüzün kan barutlu
kalbinde kar beyazı ölü kuşların…