Online Üye
Online Ziyaretçi
Şairsin, yüreğin daha hassas
Hissedersin
kilometrelerce uzaktan
Bir amelenin taşıyamadığı yükü
Kalbin
acır
Kulağında, bir
çocuk evlendirilirken,
Davul
ve zurnadan çıkan ölümden beter sesler…
Bir
ihtiyarın
Maaş kuyruğunda verdiği son nefesi
ilk sen duyarsın,
Cenazesinde
en önde sen.
Memleket
sevgisi damlar yüreğinden şiirlerine
Bu
vatan bizim, hepimiz kardeşiz dersin
Sana
seslenir Darfur’da acı çekenler
İlk senin gözlerin görür ihaneti ve zulmü
Bir
gün Iraklı, bir gün Filistinli
Bir
gün insan tacirlerinin elinde mültecisindir
Kocaman
kalbine sığmaz hiç
Kalemin
titrer anlatırken gönlündeki çağlayanı
Aşk çıkmaz ki
yüreğinden!
Kâh mutluluğu yakalar;
ilkbaharlar açtırırsın dizelerinde
Kâh aşk acısı için ağlar; hazan yağmurları yağdırırsın
Sevdiğine mi aşıksın, yoksa aşk’a mı
Bir
de şehir vardır şiirlerinde -ki sorma gitsin
Sevgilini
aldattığın tek vefasız güzel…
Seninle
birlikte herkese yâr,
Hele
ki Şehr-i İstanbul’sa o
Şair!
Kâğıt ve kalemden olma bir çocuksun sen
Hiç
büyümek istemeyen