1969 yýlýnda Önder aðabeyim Akþehir Öðretmen Okulunu kazanmýþtý, yatýlý okuyordu. Bazý hafta sonlarý Ilgýn’a evimize gelir, pazar akþam üzeri dönüþlerinde aile töreni ile uðurlanýrdý. Babam onu uðurlarken sarýlýr boynundan koklayarak öperdi. Ben de bir an önce büyümek hep bir yerlere gitmek isterdim, giderken babam bana da sarýlýr öper, koklardý nasýl olsa, ah, ah babacýðým!

Bizim kuþak baba sevgisini sýnýrlý tadan kuþaktýr. O yýllarda babalarýn çocuklarýný öpmesi, sevmesi, sevgi göstermesi yadýrganýr, ayýp sayýlýrdý. Öyle bir terbiye ile büyüdüklerinden çocuklarýný öpmeye sevmeye utanýrlardý. Babamýzýn bizleri ne kadar çok sevdiðini bilirdik. Ama hep aramýzda dokunulmaz, ulaþýlmaz bir sýnýr vardý. O’na eriþme yolunun gurbetten geçtiðini anlamýþtým. Ancak gurbete giderken çocuk öpülür koklanýr, bu da yadýrganmazdý.

Üç beþ yaþlarýmda iken kýzamýk olmuþum, ateþli yatarken sayýklamaya baþlamýþým. “ Baba, ellerin çocuklarý dam yiyelim diyorlar. Dam yenir mi? Hem dam yapýþýk.” Demiþim. Annem bunu babama söylemiþ, babam baþýma elini koymuþ, yanýyorum. Bana sormuþ “Yavrum, canýn bir þey istiyor mu?” “Muz istiyor” Demiþim. O yýllarda muz Ilgýn’da her zaman bulunmaz, ancak haftada bir pazartesi günleri kurulan pazarda açýlan manav dükkanlarýnda olabilirdi, ben muz istedim diye babam Ilgýn’dan Konya’ya gitmiþ, sarý bir çanta almýþ, içine muz doldurmuþ, akþama yetiþtirmiþ.

Ben O’nun sekizinci çocuðuyum. Ýlk beþ kardeþimiz doðumdan sonra bir iki ay içinde ateþlenip, aðlaya aðlaya ölmüþler. Altýncý kardeþimiz Önder Aðabeyim de, babam askerde iken 1953 yýlý 31 Mayýsta doðmuþ. O da ateþlenmiþ aðlamaya baþlamýþ. Naci Amcam, o günün güç koþullarýnda babama telefon etmiþ, “Abi Önder’de hastalandý, pensilin diye bir iðne çýkmýþ ben onu deneyeceðim.” Demiþ. Bababam da “Naci istersen acýtma çocuðu, nasýl olsa o da ölecek…” Demiþ. Amcam babama raðmen Önder aðabeyime penisilin iðnesi yapmýþ, aðabeyim penisilinle yaþama dönmüþ. Son üç kardeþ penisilin sayesinde yaþam mücadelesini kazanmýþýz.

Haným, bana sorardý;

- Çocuk hastalanýnca neden hep muz getiriyorsun? Bu soru nasýl yanýtlanýr ki? Boðazýma bir þey düðümlenir. Konuþamam…

Babam Çifteler Köy Enstitüsü mezunudur. O da çocuk yaþta gitmiþ gurbete, gelip gitmek ne mümkün? Yazdan yaza ancak gidilir köye, kim ziyaretine gelebilir ki? O da çok özleyince sýlayý Konya tarafýndan esen rüzgarlarý koklar aðlarmýþ,. Bize anlatýrken de, o günlerin çaresizliðiyle sesi titrer, týkanýr, aðlardý, gizlemezdi insancýl, çocukçul duygularýný.

Ilgýn’da ilçeye elektrik üreten büyük bir jeneratör vardý, gece 24.00’de susardý, akþam sessizliðinde bütün ilçede elektrik motorunun sesi her yerden duyulurdu. O jeneratöre biz elektrik motoru derdik. Akþam oturmalarýndan dönüþte geç saatlerin sessizliðine deðiþik bir çýnlama ve ýslýðýyla renk katardý o motor sesi. Motor kapanmadan önce onbeþ dakika içinde iki kez ýþýk zayýflar sinyal verilir, tam saat yirmidörtte de kapanýrdý. Ýlçe karanlýða boðulurdu.

Babam akþamlarý bize kitap okurdu, Ýnce Memed, Týrpan, Yýlanlarýn Öcü, Kuyucaklý Yusuf, Sabahattin Ali öyküleri ve niceleri çocukluk yýllarýmda geç saatlere kadar babamýn bizleri etrafýna toplayýp okuduðu kitaplardý. Gece elektrik motoru susunca ýþýklar da sönerdi. O, bizim dinleme isteðimize bakar, hevesli isek gaz lambasýný yakar, onun titrek ýþýðýnda okumaya devam ederdi. Ne kadar uykumuz gelirse gelsin kitaplarý onun O’nun sesinden dinlemeye, kitaplarýn büyülü alemine güvenle dalmaya hiçbir zaman hayýr diyemezdik. Biz uyuyuncaya kadar okurdu. Kitap okurken hüzünlü yerlerde sesi titrer, yutkunur biraz ara verirdi, Kuyucaklý Yusuf’a, Hasan Boðuldu’daki Hasan’a, Ýnce Memed’e üzülürdük, babamýzla birlikte biz de içimiz çeke çeke, sessiz sessiz aðlardýk. Zulmeden aðalara içten içe kýzardýk.

Liseyi bitirmeden, bir yerleri kazanýp gitmem olasý olmadýðý için her gün türlü çeþitli planlar kuruyordum. Ne yapýp etsem de babama bir sarýlýp, O’nun aðabeyimi öpüp kokladýðý gibi beni sevse… O’nu bir öpüp koklayabilsem, ah babacým! Seni çok seviyorum.

Bir akþam yatma vakti geldi.

- Haydi yavrum iyi geceler. Dedi.

- Baba bir dakika. Deyip yataktan fýrladým, boynuna sarýldým, yanaklarýndan öptüm. Sýký sýký sarýlmýþtým. Aðlýyordum, O da aðlýyordu, sarýldý, sýkýþtýrdý, boynumdan kokladý, öptü… Ýçini çekerek çýktý… Evet artýk bu tadý almýþtým. Yineleyebilmek için gurbete gitmeliydim. Bir daha bunu deneyemezdim.

Selçuk Eðitim Enstitüsü Fen ve Tabiat Bilgileri bölümünü kazanmýþtým. Gurbete çýkýþ o çýkýþ… Her ayrýlýþýmýzda bir daha göremeyecekmiþ gibi sarýlýr boynumdan koklayarak öperdi… Tatillerde evde olmaktan çok keyif alýrdým. Ancak, ayrýlýþýn sarýlma keyfini özlerdim hep.

Ah! Ah! Þu benim muhacir yüreðim…