Ben seni nasıl bir yürekle sevdim bilemezsin. Sanki gözlerim kördü de yüreğimdi bir tek seni gören. Sen damarlarım dan dan geçip öyle bir oturdun ki kalbimin en güzel yerine… Ama hala orada oturmalıydın, orada hapsolmalıydın ama olamadı işte kalamadın. 

Birçok kişi gelip geçti ki şu kalpten bir tek sen bir tek seni sahip bildi. İlk defa sana karşı kabullendi. Ne yapsaydı ki başka bir seni çok sevdi. Kalbini açtı sana. Kalbime giren bir gidecek gibi misafir değildin sen. Onun için ne ikramda bulundum ne de hoşça kal da bulundum. Dedim ya sen kalbimin tek insanıydın. 

Şimdi hazır mısın kışa doğru yolculuğa çıkıyoruz… Bütün baharı, yazı, sonbaharı kışı yaşadım ben seninle. Tohumdun içimde yavaş yavaş filizlendin pembe, kırmızı, sarı, her renkten güller gibi açtın. Yedi renkli olurdu hani gökyüzünde çıkardı. Sen hatırladın mı? İsmi dilimin ucunda ama ben bir türlü söyleyemiyorum. Hah şimdi oldu gökkuşağıydı değil mi? Evet evet gökkuşağı. Biliyor musun? O gökkuşağının rengi bile sönük kalırdı senin yanın da. Yaprak gibi yeşil, kırmızı bir güldün ateş gibi, alev alevdin. Gecemi süsleyen bir maviydin sen. Şimdi her rengin anlamını biliyorum sen biliyor musun? Dur ben söyleyeyim. Benin için bütün renkler “SEN”… 

Ben seni severdim ya… Sen içimdesin diye bu gezegenleri hatta insanları bile sevdim. Kendi dünyama bile sığamazken ben kendi kendime; ama şimdi içimde hayatımın için de her kes var her kesi taşıyorum. Biliyor musun? Kızgın olduğum anda, sıkıldığım, bıktığım anda seni düşünüyordum. Çünkü bana iyi geliyordun. Her şeyden daha çok hem de. İçim de sen vardın bunun için içimde ki mutluluk yüzüme vururdu aniden bir gülüş kaplardı beni böyle her yer inlercesine güldüren şey, senin aşkın, senin sevgindi. Oysaki aslında gülmek o kadar güzel ki için de sen varsan. Gülmenin ne güzel bir şey olduğunu ben seninle anladım. 

Seni her şeye rağmen o kadar çok sevdim ki sen varken nasıl bir güç, bir cesurluk, bir cesaretlik sarardı ki bedenimi. Dünyanın her bir tarafına kafa tutabilirdim. Sen şu ellerimi tuttuğun an patlamaya hazır bir bomba gibi zannederdim kendimi. Yolumuz belki çiçeklerle değil engellerlerle doluydu ama öyle bir savaşırdım ki her şeyle. Sana gelmemi engelleyecek her şeyi eritirdim. Tuz buz ederdim her yeri. Sana ulaştığım da dünyalar benim olurdu mavilere boğulurdum. İyi ve kötü her şeyinle sevdim seni. Hem de ömrüm boyuncaydı. Seni, sesini, kokunu sensizliği bile çok severdim. Sesini yapan sözcüklerinden severdim. Ama birde beni sevdiğin gibi severdim seni. Her an daha çok hem de öyle böyle değildi, tarifi yoktu. 

Ben seni severken yeniden doğdum, yeniden yenilendim. Seninle çoğaldım, yarımken seninle tam oldum, yaşama sevincim oldun. Çünkü sen benim hayata bağlı kalmamın tek sebebisin. 

SEVDİM İŞTE DAHASI VAR MI?
 

Sümeyra Yıldırım

( Sevdim İşte Dahası Var Mı? başlıklı yazı Sümeyra Yıldır tarafından 1.03.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu