Online Üye
Online Ziyaretçi
Düşünüyorum. Kimsenin daha bilmediği, hayalini bile kurmadığı; bir sonsuzluk düşünüyorum. Nereye gidiyorum bilmiyorum. Neden diye soruyorum. Neden?
Kelimeler yetmiyor karanlık iç dünyamı anlatmaya… Hiçbir güneş aydınlatmıyor içimi. Dünyayı düşünürüm çoğu kez. Hasretler, özlemler, acılar, sevinçler, zevkler ve kötülük ile dolu dünyayı. Sonra kendi zihnime girerim, zihnimdeki insanlarla oturur, kahve içerim.
Bir akşamüstüydü, güneşin kıpkırmızı vurduğu ilçede dolaşmıştım karmaşık düşüncelerle. İnsanları sevmiştim onu düşündüm… İnancımı sevmiş, Yaratanımı sevmiştim. Ailemi sevmiş, arkadaşlarımı sevmiştim. Yavaş yavaş kararırken gökyüzü ve yeryüzü, ölümü düşündüm. Yalnız başıma mezarda yatarken; yalnızlık nedir onu hissettim…
Özlemi hissettim. Tüm iliklerimde sevgiye muhtaç olduğumu hissettim. Maceramın ne zaman biteceğini düşündüm, merak ettim. Önceden dünyaya gelen ve ölen insanları düşündüm… Hepsinin ayrı ayrı düşünceleri, huyları vardı. Birbirlerini sevdiler, öldürdüler, evlendiler; nesillerini devam ettirdiler. Mademki ölen herkesin bedeni toprakta çürüyüp gidiyor. Topraktan çıkan her şeyi yediğimde aslında ölen her insanı yediğimi düşündüm.
Denizleri düşündüm. Dünyanın her yerinin suyla kaplı olduğunu düşündüm. Ve bu kadar suyun içinde hayatımızın bir an içinde sona erebileceğini düşündüm. Yaşam alanımızın ne kadar kısıtlı olduğunu düşündüm.
Bir saniye bile nefessiz yaşayamayan insanı düşündüm. Her an en küçük bir hadiseden hayatımızın sona ereceğini düşündüm. Ve bu kadar acizlik içinde insanın hala kendini büyük görmesini düşündüm ve güldüm.
Aslında aya bile çıkamayan, bunun bile numarasını yapan insanı düşündüm. Sonra bunları düşündükten sonra kendini tanrı zanneden insanları düşündüm ve güldüm…
Çok düşündüm ve hala düşünüyorum. Sonsuza kadar düşünmek nasıl bir şey onu düşünüyorum; aklımı kaçıracak gibi oluyorum.
Yaşıyorum işte herkes gibi. Herkes gibi yemek yiyor, yatıyor, kalkıyor ve çalışıyorum. Yolculuk yapıyorum. Sevdiklerimi özlüyorum. Kimsenin beni özlemediği kanısına kapılıyorum bazen. Sonra tekrar yatıp kalkıyor, geçmişimi geleceğimi düşünüyorum.
Kendimi alamıyorum işte düşünmeden. Güzel anılarım da var ama biliyorum. Her ne kadar karamsar olsam da, geleceğe ümitle bakıyorum. İyilik düşünüyorum… Bütün dünyanın iyi olmasını düşünüyorum…
Mehmet Çiftci
13 Tem. 09