Ýki hafta sonra …

Ýskoçya , Baþkent , Edinburg Caddesi …

Magdelana  Edinburg Caddesi’ndeki týkanan trafikte arabanýn içerisinde oradan oraya savrulurken gözlerini kapatarak rahatlamaya çalýþtý.

 Birdenbire labirente benzeyen dar sokaklar ve geçitler arasýnda klise çanlarýnýn kulak týrmalayan sesi ve þehrin tepesindeki Edinburg Kalesi’nin giriþ kapýlarýndan yayýlan top atýþlarýnýn gümbürtüsüyle irkildi.

 ‘’Korkmayýn Bayan!’’ diye seslendi omzunun üstünden arabacý.Beklenmedik bir þekilde kral olan

genç adam için yapýlan bu tantana ona hiç heyecan verici gelmiyordu.Yorucu bir yolculuktan sonra geldikleri Ýskoçya da Magdelana’nýn endiþelendiði tek þey Lisbeth’in dillere destan inatçýlýðýydý.Balýkçýya , bar sahibine , terziye  ve kendisini en az onlar kadar sýk boðaz eden daha birçoklarýna olan borçlarý sebebiyle kendini boðulacak gibi hissediyordu.Aklýnda dönüp duran birkaç olasýlýðý düþünüyordu.Yüzüne zalim  bir gülümseme yerleþtirerek  kendini , bir gün unvanlarýný ve zenginliklerini Lisbeth’in zarif eli ile takas edecek münasip birkaç damat adayýnýn soylu anneleriyle yapacaðý görüþmelerin ilkine hazýrladý…

Geçidin gölgeliklerinden sýzan ýþýk huzmesi Andre Dunbar’ýn koyu kýzýl saçlarýnýn rengini yýllanmýþ bir þarap rengine dönüþtürüyordu.Adeta kan damlayan yüzünde tek bir çil tanesi yoktu.Ve eðer bu kadar az beslenmiþ olmasaydý çýkýk elmacýk kemikleri ve griye çalan yeþil gözleriyle gencecik yüzü yakýþýklý bile sayýlabilirdi.

‘’Biz burada oyun oynamýyoruz!’’ diye hiddetle baðýrdý Andre onu izleyen kýzlara.Duvara asýlmýþ olan bir baþka afiþi aniden yerinden söküverdi ve ekledi ‘’Burada kendini kral sanan o domuzu protesto ediyoruz!’’.O sýrada Lisbeth’in gözleri þeytanca parladý , heyecan içinde ellerini çýrptý ve  ‘’Bir domuz yarýþý!Hadi domuz yarýþý yapalým!’’ diye baðýrdý.Aralarýnda birer yaþ farký olan dörtlünün en büyüðü ve daima en tedbirlisi Lisbeth’in ablasý Katherina Monteith kafasýný þiddetle sallayarak ‘’Olmaz Lisbeth!’’ diyerek karþý çýktý ama çok geçti.Ýtirazlarýný duymazdan gelmiþlerdi.Domuz ahýrýnýn loþ ýþýðý altýnda Monteith kardeþlerin üçü de –Katherina , Lisbeth , Eva -   kestane rengi saçlarý ve narin bedenleriyle birbirini andýrýyorlardý.Fakat Lisbeth’in diðerlerine göre daha düzgün alýnmýþ kaþlarý vardý ve burnu týpký bir asilzadeninkine benziyordu.Çizilmiþ gibi duran küçük , her daim tebessüm etmeye hazýr dudaklarý ve inci gibi diþleri.Yüzü bir Monteith imzasý taþýyordu , güçlü ve dikbaþlý…

 ‘’Deh!Deh!’’ diye hiddetle haykýrdý Lisbeth.Yarýþ hýzla devam ederken ‘’Çeþmeyi geçen kazanýr!’’ diye yüksek sesle baðýrdý Andre.Parlak siyah kapýsýnda kraliyet armasý bulunan þatafatlý bir araba Andre’nin bulunduðu bitiþ noktasýna gelmeye baþladý.Arabanýn perdeleri hýzlýca çekildi.Çekilen perdelerin ardýnda Dul Düþes ve üç oðlu –Leonard , Hector , Vincent – vardý.Leonard gözlerini kýsarak Andre’ye baktý.’’Sen Simon Dunbar’ýn eniklerinden biri misin?’’ diye sordu bariz bir küçümsemeyle.Andre daha uzun görünebilmek için vücudunu dikleþtirdi ’’Bendeniz Andre Dunbar , Düküm.’’ Diye yanýtladý.Leonard’ýn hanesiyle onun hanesinin topraklarý yan yanaydý.Ülkenin sürüklendiði savaþta karþýt taraflarda yer aldýlar ve Andre’nin ailesinin savaþtýðý taraf kaybetti.Yenilgi sonucunda tüm unvanlarý ve topraklarý ellerinden alýndý.Andre gururlu bir sesle ‘’Simon Dunbar’ýn vaftiz oðluyum.’’ dedi.

 ‘’Ah evet Albay Simon Dunbar.’’ dedi düþes alaycý bir edayla.Andre tam düþese sert bir cevap verecekken ergen sesi hafifçe çatladý ve  yüzü kýzýl saçlarýnýn dibine kadar kýpkýrmýzý kesildi.Leonard kafasýný kaldýrarak Lisbeth’in sesinin geldiði yöne doðruldu.’’Bahisleri toplamayý unutma Andre!’’ diye baðýrýyordu.Hector Andrenin eline ufak bir bozukluk sýkýþtýrarak küçüðe –Eva’ya- bir çeyreklik koyduðunu söyledi.’’O halde bende kýz kardeþine bir teklik koyuyorum.’’ dedi Leonard ve süslü yeleðinin cebine elini atarak parayý çýkardý.Eva bitiþ çizgisine ulaþmýþken Lisbeth sert bir düþüþle çamur deryasýna bulandý.Gözleri ateþ püskürerek kollarýný silkelerken Dükün – Leonard’ýn- frak giymiþ uþaðý elinde bir mendille gelerek Lisbeth’e ‘’Ekselanslarý iþinize yaramasýný umut ederek size mendilini takdim ediyorlar.’’ dedi.Lisbeth mendili alarak yüzünü ve ellerini kuruladý.Kurulandýktan sonra mendili düke doðru salladý.Arabanýn içindekilere bakmaksýzýn onlara doðru dengesiz bir þekilde beceriksizce reveransta bulundu.Dul düþes hoþnutsuz bir þekilde kafasýný çevirirken Leonard uzun uzun Lisbeth’e baktý.Andre , onlarýn –Lisbeth Ve Leonard - kýsa bir an göz göze geldiklerine ve iki gencin birbirlerine gülümsediklerine yemin edebilirdi.’’Bakýyorumda þu züppe dük bozuntusuna saygýlarýný iletmekten geri kalmadýn.’’ dedi Andre öfkeyle.’’Yapma Andre , çocuk gayet nazik davrandý.Nedir seni böyle hasta eden Tanrý aþkýna?’’

Andre’den ses çýkmayýnca Jane omuz silkip kafasýný meydana giden yola çevirdi.Neredeyse aðzýna kadar sulu elmalarla dolu arabayý fark eder etmez arabaya koþmaya baþladý.’’Haydi , yarýþý güzel bir ödülle noktalayalým.’’ diye  seslendi kardeþlerine.Ayakkabýsýnýn sað tekini kanca gibi kullanarak meyveleri çevreleyen tahtaya taktý ve arabanýn arkasýndaki çýtalara tutunabilmek için birkaç kez zýplamak zorunda kaldý.Lisbeth kendini yukarý çekerek boþta kalan eliyle bir elma kaptý.Lisbeth ikinci elmayý tam yakalamak üzereyken toplanan kalabalýðýn alkýþlarý ve tezahüratlarý duyulmaya baþladýðý sýrada at bu seslerden ürkerek biranda korkuyla fýrladý.At kýzgýn bir kiþnemeyle þaha kalktý ve dört nala koþmaya baþladý.Lisbeth kollarýnýn neredeyse çýkacaðýný zannetti.Tahta çýtalarý yakalamaya çalýþtýðý sýrada sað elinde korkunç bir acý hissetti.Büyük bir gümbürtüyle caddenin tam ortasýna sýrt üstü düþtü.Lisbeth acýlar içerisinde kývranýyordu , sað eli bacaklarýnýn arasýnda kenetlenmiþ , acýyla iki büklüm olmuþtu.Andre saçýlan elmalarýn üzerinden atlayarak Lisbeth’in yanýna çöktü.Kafasýný kucaðýna aldý sað kolunu hafifçe çekmeye çalýþtý.Lisbeth ’’Elim…Elim!’’ diyerek inledi ve sonra sesi birden kesildÝ.’’Öldü!’’ diye aðlamaya baþladý Eva.Katherina sadece bayýldýðýný söylerek Eva’yý sakinleþtirdi.Andre Lisbeth’in elini dikkatlice olduðu yerden çýkardý.Eteðinin kana bulanmýþ kývrýmlarý arasýnda , narin , sað eline sadece ufak bir deri parçasýyla baðlý kalmýþ iþaret parmaðý duruyordu.Arabanýn cývatasý onu olduðu yerden koparmýþtý.’’Sakýn bakmayýn hanýmlar!’’ dedi Andre , sertçe.Dükün mendilini þeritler halinde yýrtarak Lisbeth’in sað elini sýkýca baðladý.

Lisbeth annesinin sesiyle kendine gelmeye baþladý.Magdelana sinirini bastýrmaya çalýþan bir sesle Andre’ye gitmesini söylüyordu.Andre ise kadýnýn gözünde suçlu duruma düþmeden olayý anlatmaya çalýþýyordu ama kadýn bir türlü fýrsat vermiyordu.Magdelana Katherina’ya suyun nerde kaldýðýna dair baðýrdý ve Andre’ye de kapýyý iþaret etti.Andre ne kadar istemese de biraz daha kalýrsa kadýnýn kendisini aþaðýlamaya baþlayarak kovacaðýnýn farkýndaydý. Çýkmak üzereyken zayýf bir ses çýkmasýný engelledi.’’Andre?Andre!’’Magdelana isteksizce Andre’ye yataðýn kenarýna gelmesi için baþýyla iþaret etti.’’Efendim Lisbeth?’’.Ýki nefes arasýnda ‘’Elimi tut.’’ dedi Lisbeth.Böylece Andre onun saðlam olan sol elini hafifçe sýktý ve daha sonra annesinin beklemekte olan elinin içine yerleþtirerek odadan çýktý.Lisbeth sadece annesinin duyabileceði bir fýsýltýyla yýllar sonra tekrarlayacaðý  sözleri ilk kez þimdi fýsýldadý.‘’Gitme!’’ dedi.’’Lütfen Andre , beni býrakma!’’

~Z.S.