Online Üye
Online Ziyaretçi
Bir sonbahar gününde yeniden doğursa annem beni
Tarihin sayfalarına gülerek yazılacağım
Varsın adımı hiçe çıkarsınlar
Varsın ölümümde bulunmasınlar
Zaten kim bilecekti
Acıyla geçen ömrün
Acıyla bittiğini
Bir ölüm merasiminde kendimle yalnızım
Avuçlarım kan topladı topraktan
Dudaklarımı kanattı aç martılar
Öpecek sanmıştım oysa
Ayaklarımı tırmaladı bütün çiçekler
Ve savruldular dört yana çığlık çığlığa
Kaç şiire soyunmuştu aklımız
Ve kaç namede çırılçıplak kalmıştı duygularımız
Yine bir sıfatın renklerini giyiyorum üzerime
Sırılsıklam giriyorum cümlelerin yatağına
Eksik kalmamalıydı kelimeler
Başladım adım adım harfleri tümlemeye
Gözlerinin gölünde boğulmaya taliptim
Bağıra bağıra adını andım
Yine aldandım
adem efiloğlu / ahir-i fırtına