Ýnsanýn bazý duygularý çok acayip gerçekten… Bir düþünüyorum da gerçekten, nerden geldik de nereye doðru gidiyoruz… Hayatýmýzda ne kadar ciddi þeyler var ama insan yine de kendi kendini oyalýyor iþte…

Neden olduðunu bilmiyorum ama biz alýþan bir yapýya sahibiz. Hemen her þeye alýþýveriyoruz. Ne kadar büyük hüzünler, acýlar, kötülükler ve hasretler yaþýyoruz ama alýþýyoruz iþte. Bu da bize verilmiþ en büyük bir nimet galiba. Yoksa düþünsenize hiçbir þeyi unutamadýðýmýzý… Evet, ama ben her þeyi hatýrlýyorum. Yalnýzlýk insanýn dostu falan deðil. Sadece iþimiz düþtüðünde ara sýra ona baþvuruyoruz o kadar. Ama þu an bana fena halde taktý ve bundan çok rahatsýzým ve þikâyetçiyim.

Memur oldum ve memleketten ayrýldým. Kilometreler aþtým. Ama yine de çok þükür o kadar da uzakta deðilim ama Allah kahretmesin buraya da alýþtým. Alýþýveriyorum iþte. Ýlk zamanlar çok kötüydü. Ýlk defa memleketten çýkmýþtým. Aslýnda önceden de çýkmýþtým ama yine de hep ailemin yanýndaydým. Sonra 22 yaþýnda aniden memleketten ayrýldým. Doðduðum ve büyüdüðüm yerden ayrýldým. Aslýnda pek de güzel bir yer deðildi ama benim anýlarým vardý iþte. Asýl önemli olan da bu galiba; bir yeri güzel yapan orada yaþanan anýlardýr ve çocukluðudur.

Þimdi 24 yaþýndayým. Gelecekten bir beklentim var mý bilmiyorum. Yoktur herhalde. Önceleri vardý. Þimdi düþünüyorum da önceleri ne çok ne güzel hayaller kuruyormuþum. Þimdi hayal kuramýyorum iyi mi… Hayal kuramýyorum iþte. Sadece kötü rüyalar var. Kötü, çok kötü ve geleceksiz.

Geleceðini planlamak güzel bir þey olsa gerek. Ama iþ güç de olmadan nasýl yapacaksýn, o da olmaz iþte. Sevdiðim iþi yapmýyorum bu bir gerçek ama parasý çok güzel býrakamýyorum. Pek paragözlü bir insan deðilim gerçi. Hatta savurgan bile sayýlýrým. Parayý tutamam nedense. Hemen harcarým gider. Bakkalda markette para üstü verseler bakmam bile, cebime atarým geçer giderim. Hatta bu yüzden çoðu kez kazýklandým bile. Geçenlerde aðabeymin yanýna gittim izne. Nerde aldým bilmem kenarý yýrtýk bir para vermiþler sonradan fark ettim. Nedense böyle konularda fazla uyanýk deðilim. Ayrýca insanlarý kandýran derecede uyanýklýktan da nefret ederim. Hep görürüz bazýlarý uyanýk geçinir, seni beni kandýrýr sonrada sanki çok büyük bir meziyet yapmýþ gibi baþý bir metre yukarýda yürür. Ama esnafýn bana kenarý yýrtýk para ya da onun gibi bir þeyler vermesini çakarým ama belli etmem. Parayý verirken gözleri fal taþý gibi açýk olur, yüzünde ifadesiz bir ifade vardýr. Çok gülerim ben böyle þeylere. Ama nedense huyumu çözemedim bir türlü tepki vermem, veremem…

Yalnýzlýk iyi hoþ da aþýrýsý gerçekten çok kötü. Ama aþýrýsý insaný öldürüyor. Kendim de çok önemli bir insan deðilim gerçi. Hani çevremde birçok insan olsun bende rahat edemeyim diye ama öyle olmuyor iþte.

Herkesin bir özelliði vardýr doðrusu ama benim özelliðim pek bir sýkýntýlý. Süpermen’i süper yapan herkesten güçlü olmasý… Bendeki ise herkesten yalnýz olmam. Bak þaka yapmýyorum, herkesten ve herkesten daha yalnýzým. Kimse beni aramaz. Herhangi bir insaný her gün ama her gün arasam, beni kimse aramaz… Cenazemi kim kaldýracak merak ediyorum. Belki de ölümsüzüm o yüzden yalnýzým. Ya da ölünce zombi olacaðým…


Arada bir Bizim Aile filmindeki Münir Özkul’un çok hoþuma giden bir repliði aklýma geliyor. Sahnede Halit Akçatepe soruyor:

—Boþ ver baba ya, bekârlýk sultanlýktýr.

Münir baba çok güzel bir cevap veriyor…

—Sen hiç b.k yýkayan sultan gördün mü?


Ben kirlilerimi elimde yýkamýyorum çok þükür ama evlenmek de fena bir þey deðil. Bir gencin hayatta yapmasý gereken üç þey var derler.

Askerliðini yapacak
Ýþ bulacak
Evlenecek.

Bunlarýn sýrasý deðiþebilir belki ama benim gibi ortalama bir gencin bunlarý yapmasý gerekiyormuþ. Ýþ bulmak için memleketten çýktým, hasretlik çektim. Hasrete alýþtým. Herkesten ayrýldým. Kendimi de memlekette býraktým biliyorum. Memlekette kendimi yalnýz zannederdim. Küçük bir odaya çekilir. Odanýn içinde ne kadar yalnýz olduðumla ilgili þiirler yazýlar yazar dururdum. Þimdi düþünüyorum da aslýnda hiçbir þey çekmemiþim. Maneviyatýmý da kaybettim gitti. Tekrar kazanmak için o kadar da uðraþýyorum. Özlüyorum sabah namazý camiden geldikten sonra güneþin doðuþunu seyretmeyi. Sonra akþam güneþin battýðý sýra yollarda dolaþmayý. Ýþte bu benim iþte. Ben böyle bir insaným iþte. Ben böyle küçük þeylerle (bana göre büyük) mutlu olan bir insaným iþte.

Þimdi buna da alýþtým. Alýþmak, alýþmak, alýþmak… Ne güzel her þeye böyleyiz (!) ,her þeye böyle alýþacaksak iþimiz var be…….