Öte semtteki inþaata gitmek için

Biraz gecikerek geldim duraða

Durakta bir ceylan durakta ay parçasý

Güneþ bölünmüþ düþmüþ yere

Bir yaný zindan karasý bir yaný nur

Çekildim kenara sessiz utangaç

Gözlerim karþýya kalbim ona yamaç

Derken birden düþmesin mi çantasý yere

Elini uzattý sonra bir çýðlýk

Kaldýrdý baþparmaðýnda kýymýk

Bana baktý, sonra gülümsedi

Çýkarabilir misin dedi.

Saçlarýmý yoldu birden heyecan

Elini elime uzattýðý an

Kýymýðý parmaðýndan çekerken

Saplandý gönlüme bir diken

Anlatsam bir þehir kýzýnýn ellerini

Hangi tuðla hangi harç inanýr bana

Düþünürken tramvay geldi duraða

Kayboldu aklýmýn ormanýnda ceylan

O gün inþaatta bir þehir kýzý

Usta o çýrak o tuðla o çivi o

Akþam bekar odamýn sahibi o

Ýsli çaydanlýkta onu demledim

O piþti kulpsuz tencerede

Ertesi gün ovdum bir kalýp sabunla

Nasýra tutsak ellerlimi

Týraþ oldum boyadým iskarpinlerimi

Bir yaným hülyada vardým duraða

Yine gösterecekmiþ gibi bir kýymýk bana

Lakin yoktu durakta ceylan

Güzel bir düþten nasýl uyanýrsa insan

Ýçimde savaþ meydaný uyanýverdim

Bilsem geleceðini yýllarca beklerdim

Gün geçti hafta geçti ay geçti

Ýçimden binlerce tramvay geçti

Aradým her sabah sahipsiz bir çýðlýk

Bir yüz bir parmak bir kýymýk

Bekledim, usanmadan bekledim

Gelecek elbet-dedim

Soracaksýnýz þimdi geldi mi diye

Ben beklerken acýsýyla

O geldi kocasýyla