Mizan
Gülüşünü, ağlayışını bilmediğim insanların,
Yarım yamalak kentlerini gömdüm düşüme.
Adsız kaç mezar kundakladık toprağa,
Yazamadım döşüme.
Sen üşüme, titreme
Sol yanımdaki ben...
Noktalamışsın yüzüme; kıymetini bilemedim men.
İltifat etmeyen bağırlara,
Aşk ikliminden,
Bin bir ölüye üflese nefes-i aşk;
Meşki kendime haram kılarım.
Dıştan içre sızan
Ve sarsan
Korkunun tiz çığlığı mı bu?
Ağlak ağlak toprağıma yağan,
Sükût ezgisinde, esrimiş sesi,
Bendinden arşa yükselircesine
Ve dokunurcasına;
Bana gelen aşk mı bu?
Ayak seslerinin tınısına kurban...
Sessizliğim korkuyor çarkıfelek aşkından.
Ab-ı revan olan,
Yürek üzerine verilen sözleri
Kifayetsiz mi kılar?
El aman! El aman!
El aman aşkından!
Kütahya'nın altı pınarı, demirlesin yüzüne,
Boynu bükük lale gibi, sarılarak Elif'e,
İzhar harflerini içtim özüme.
Benden kalan selefi de,
Kilitledim halefine.
Geriye kalanı hazırım vermeye;
Teslim al emanetini,
Sessiz ve izansız ey aşk!
(
Mizan başlıklı yazı
aylinbengi tarafından
11.09.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
