Bedir’i görüyorum iki gözümde yaşla.

Annesini arayan yavru gibi telaşla

 

Ufukta bir güneş var, kopup gelmiş buhrandan,

Uzatmış sonsuzluğa ellerini zamandan.

 

Çölden vahaya doğru yürüdü şanlı ordu;

Kisra saraylarında uyumak artık zordu.

 

Zulmün kafatasına şimşek çaktı demirden,

Mahşerin kucağında çocuklar güldü birden.

 

Dalga dalga yükseldi sonsuzun rayihası,

Parçalandı içinde nemrutların dehası.

 

Göklerde çiçek açtı Mihca’nın düşmesiyle.

Zafer koşup da geldi Allah Allah sesiyle!

 

Kurtların kuzulara umut verdiği günde,

Azamet çöküverdi hakikatin önünde.

 

Bedir’i ne pranga tuttu ne de kelepçe;

Bu ne aşktı Allah’ım ölüm bile el pençe!

 

 

( Bedir’i Görüyorum başlıklı yazı poet19 tarafından 23.09.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu