Nihaller kurudu, bahçe tutuþtu

Zaman ateþinde yandýk, hoþçakal.

Sevda deðdiðimiz bir göçmen kuþtu,

Biz onu aðýr taþ sandýk, hoþçakal.

Elimizden düþtü umudun mumu,

Görmedik önümüz toprak mý su mu?

Tükendi sonunda saatin kumu;

Þeytanýn sözüne kandýk, hoþçakal.

Vehimmiþ yüzünde gördüðüm ýþýk,

Ne aþk hakikatmiþ ne de o aþýk.

Tutup da umudu bak kaþýk kaþýk,

Gayya ateþine bandýk hoþçakal.

Ýkrarýn diline zem kondu gayrý,

Gönüller tutuklu yürekler sayrý.

Bahçývanýn baða olmadý hayrý.

Sevgiye üç günlük handýk, hoþçakal.

Nalemde firakýn fecri belirdi,

Ýzan naçar kaldý, akýl delirdi.

Hani ayrýlýrsak ölüm gelirdi?

Ýþte o kelimeyi andýk: hoþçakal.