gülümseme dediğin aranmasa
hangi düzen yıkılmaya değer ki?
bilsem...
yaşanan herşey hatırına bil ki denedim
sen yerine kendimi çeşit çeşit öldürmeleri ama,
başaramadım. kusura bakma!
sıra sende,
sonuçta ustasın kağıt gemilere limanlar inşasında.
anne.
bırak ayıplasınlar,
sen oğlunu bilirsin...
üşüyorum bazen ister istemez,
anlıyorum,
gözyaşı dediğin hiçbir kavuşmaya kimlik olmuyormuş meğer.
gazellendim sen sanıp nice suyun dalgasında,
anladım ki yanılan göz.
eridim, bittim seni düşünüp, varsıllığını...
ben ki aşk duraklarının en inatçı yolcusu,
hala karanlığı vuruyor ne yazık
sokak adlarından eksilenlerin üstüme.
zamanın acımasızlığında gerçek örnek,
tek gizimsin.
bazen vazgeçtiğini düşünüp ben kokundan,
yaşam denileni anlamsızlaştırıp,
boşaltsam da tek tek odalarını akıl denilenin her sokakta,
öfkemden,
güneş doğup sen oluyor.
ne yapayım sana sığınmaktan gayrı
tutmayan elim ayağımla bırakıldığım her gecede...
yok,
bu senin resminin ilk şiiri değil elbet,
ilk nefesi oğlunun haberin olmadan alacağı.
(
Anneme Hayatımın Notlarından... başlıklı yazı
HimmetAYGÜT tarafından
17.10.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
