Bir Şehri Özlemek...
sessizdi o gün ortalık
üç beş dakikalık fırtına sonrasında.
belki yağmur beklediğinden
belki adımlarının ağırlığından
belki de şikayetçiydi o da kendi kendinden
tanımam, bilmem, ama
duydum
telaşından insanların
siren sesleriyle geçip giderken
ki çığlığı var mıydı
ne renkti....
yetişemedim kendi içimin telaşındayken
ben...
dört gün sonra
"ölmüş" dediler...
sorsanız
adına değil
cinayetine ortaklığım vardı belki
ekmek telaşında beyaz bir yangınken.
sessizliğime bundan kurban gidiyor işte
öfkem!
dündü
bir gazetede okudum.
gökdelenler şehrinde
herşeye sahip olmayı becerenlerin
o tahtayı yerinde tutmayı beceremediklerini.
acıydı gülümseyişim elbet
hergün enaz iki kez o yoldan geçtiğimi düşündüğümden.
bana daha erken diye mi
onu seçti başına düşen
bilsem...
alıştırmışlar ihtiyar
kekik kokuları daha üstündeyken
şaşkın gözlerle seyrettiğin
yamuk bir binadan sana gelen ölümlere bizi.
oysa
ne kadar erken...
rahat mı ederdim kader deyip susabilsem
ama ölüme susmayı öğrenemedim ben.
duydum
özlemiş İstanbul'u.
çoluk, çocuk...
son olsun.
.
(
Bir Şehri Özlemek... başlıklı yazı
HimmetAYGÜT tarafından
6.11.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
