Evet sevgilim…
Yine sensizliğe
uyanan
Bir güne açıldı
gözlerim.
Güneş aynı
aydınlatıyor dünyayı
Sen gelmeden önce de böyle başlardı sabahlar.
Seherin nuruna gark olurdum
Gülümserdim ben, gülümserdi kuşlarım.
En çok…
Kuşlarımın uyanış şarkılarıyla esen
Meltemlerle umutlanırdım,
Sonra canlanırdı evren.
Bu gün biraz yorgun, biraz da…
Güneşin beni aydınlatmayan ışığına kırgınım.
Garip eskisi gibi ısınmıyorum,
Güneş beni terk etti.
Kuşlarım da eskisi gibi uyanmıyor güne
Her şey aynıymış gibi geliyor ya…
Hayır sevgilim…
Hiçbir şey eskisi gibi değil inan
Senden öncesi var, bir de senden sonrası…
Değişe değişe dönence misali,
Oyalayıp duruyor bencilliğimizi zaman…
Zaman mı bunları bize yaşatan?
Biz miyiz eski masum oyunlara kanmayan.
Kendi yazgımıza, kendi imla kurallarını koyan
Bu güne kadar anlamadım ya…
Bundan sonra anlar mıyım, hiç sanmam.
Şiirime ses ve anlam katan değerli dostum Necla Sarıkavak hanımefendiye sonsuz saygı ve teşekkürlerimle...