Ölüm Bile Ölmüş

 

Mekân sıyrılmış fanilikten 

Zaman esir düşmüş mekâna

Ve başımda bir mızrak boyu güneş

Boğuyor beni alnımdan sızan ter

Yüreğimde tamtamlar çalıyor güm güm

Patlatıyor gürültüsü kulaklarımı

Bağırmak istiyorum

İmdat imdat diye bağırmak

Dilim lal olmuş

Dilim susmuş

Her bir azam vaveyla eder

Dilime inat


Ölmek istiyorum ama heyhat...

Ölüm bile ölmüş

 

Ben sürünürken yerlerde

Üzerimden uçuşuyor insanlar

Kimi binmiş şimşeklere

Kiminin rüzgârdan atları

Kimi kuşlara gem vurmuş  

Kimi koşuyor canan havliyle

Ve yol başında nurdan bir ışık

“Selâmet ver, selâmet ver” diyor

Ve selamet buluyor elinin her değdiği

Yetişmek istiyorum bu nur şelalesine

Altımdan kayıyor zemin

Mümkün değil gibi necat…


Ölmek istiyorum ama heyhat...

Ölüm bile ölmüş

 

Ayağa kalkmak istiyorum

Fer yok dizlerimde

Sürünüyorum ha bire

Çengeller takılıyor vücuduma

Kan revan içindeyim

Kimisi  takılmış çengellere

Fırlatılıyor bir gayyaya

İçimde müthiş bir korku

Tutuşturmuş bedenimi

Ya ben de yakalanırsam?

Ya ben de düşersem bu gayyaya?

Ne kadar da çetinmiş sırat

Ölmek istiyorum ama heyhat...

Ölüm bile ölmüş

 

09:15 / 11.01.2013 / Çorum

( Ölüm Bile Ölmüş başlıklı yazı Halit YILDIRIM tarafından 11.01.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu