Tatlý suyu oldum da baþým kalabalýk,

Anlýyorum ki ayna suretim saçmalýk.

Gönülden bitirseydim olurdu ihyalýk,

Toprakla bitirdim de gülleri soldular.

Çok ayýplar temizledim içimlik su ile,

Gözyaþýmla düþemedim gaflet kirime.

Nice buðdayý biriktirdim de ellerimle,

Bilgisizdim fare þerrin de yok oldular.

Hoþgörülükte nehir gibi çaðladým da,

Denizler olup taþamadým ilhamýn da.

Zavallý koyuna yüreðimle acýdým da,

Korkumdan kurt diþinde boðuldular.

Dertten dumanli eve kapý açamadým,

Katranlý ruhuma pencere takamadým,

Aklý bilip nefsime merhem olamadým,

Cahildim de sevaplar kuþ gibi uçtular.

Ýnsan bilip uzanan her ele el verdim,

Þeytan yüzlüsüde olurmuþ bilmedim.

Baþkalarýnýn bahtiyarlýðýna imrendim,

Kördüm de aþýma gýpta eden çoktular.

Dünya elinde ettim kendimi oyuncak,

Âlime sorup edemedim ruhu salýncak,

Okuma da biliyorken uyudum ya sýcak,

Gafletim büyük sen uyandýrýrsýn ancak.

Bülent KAYA