Gönüller Kin Gütmesin
Kesmedim
umudumu düzelirsin diyerek
Sözümü bal eyledim, sabıra banıyorum.
Dizeler yazıyorum, özenle, eleyerek
Seni her gördüdümde, hayırla anıyorum.
Her musibet fırsattır, Mü'min için sevaba
Sayende âyân ettim, edebin kıymetini.
Kalp gözüm açık, şükür, ecrimi etmem heba
Dünyalara değişmem, cennetin nimetini.
Maksadın kavga ise, bil ki beyhûde caban
Klavyemin tuşundan, kirli kelime çıkmaz.
Kulağından çekerdi, yaşasa idi baban
Derdi: "edepli insan, bir tek gönülü yıkmaz! "
Meziyet olsa idi, gıybet, hakâret, yalan
Boşa gitmezdi inan, gösterdiğin bu çaba.
Hoş bir sadâ olmalı, benden geriye kalan
Var, sen kin garez doldur, gönül denen o kaba.
Üç şey var, dokunulmaz! Şeref, namus ve onur
Mert olan bunu bilir; asla haddini aşmaz.
Namertlerin önüne hesabı bir gün konur
Allah'ın adaleti, kula ölçüdür, şaşmaz.
Bir soluklan, bir düşün! Titre ve kendine gel!
Geç ayna karşısına; "hatam nedir? " diye sor.
Bir özür dilemene nefsin olmasın engel
Kul hakkıyla gitmenin, unutma, hesabı zor!
Aldanma alkışına, kenarda el çırpanın
Dizginle kalemini, bil ki zehir saçıyor.
Faydası yoktur sana, övgüyle göz kırpanın
Sırat denen o yoldan, herkes yalnız geçiyor.
Kov şeytanı yanından, yüreğinden çıkar ki
Ne insanları üzsün, ne sana versin çile.
Bak bana da örnek al! Öyle bir kalbim var ki
Severdim af dilesen, inan ki, seni bile!
Tekrar tekrar oku ki, emek boşa gitmesin
Bir abi nasihatı; sana dostça bir ikâz.
Gönül arzu eder ki, gönüller kin gütmesin
Okudun, şimdi kaçma! Haksız isem, buyur, yaz.
Mecit AKTÜRK
