OD’A MEYLEDEN NEFİS
Uyanıp uykulardan örme öfkeden duvar
Ey, kendini kaybeden, od’a meyleden nefis
Her şeyi yıkıyorken duymaz mısın biraz ar
Kalmadı mı ezelden getirdiğin asil his
Durma, yer ile yeksan olacak gibi seril
Ayaklanma, ayaklar basıyorken üstüne
Eğildikçe Hak için ruhun huzur bulur bil
Savur, at vesveseni; Hakk’ın dalına tüne
Bulut ol dolu dolu; rahmetle düşen damla
Can kat ağaca, dala; yürü, yaprakta kan ol
Ne yaparsan yap lakin deme; uğraşmam hamla
Pişerek aynı kapta esas cevherini bul
Türlü tavır takınıp sakın kılı kırk yarma
Sürgit habis, illete yaklaşmaktan hep kaçın
Dikkat et, yüreğini nefretle, kinle sarma
Uzak dur vesveseden, ötmesin kalbin tıntın
Kapısı açık sanma göklerin kanat kanat
Yedisinden geçmeye yedi sudan iç de gel
Var bütün evreleri bir bir aşmaya can at
Nasılsa vaki olur unutma mutlak ecel
(29.03.2012 / Elazığ)
Güneri Yıldız