NEY VE GECE 

Üfledi garip neyzen volkanlarýn nârýný,

Hüzzamlarýn hüznünden libas biçtim bu gece.

Sapladým yüreðime goncalarýn hârýný,

Câný azâd eyledim, tenden geçtim bu gece.

Neyzenin nefesiyle düþünce gönlüm nâra,

Dumansýz yangýnýmý söyledim dört rüzgâra,

Varmasýn yollarýmýz aþk olmayan diyâra,

Bendim inleyen kamýþ, ney’siz hiçtim bu gece.

Ýnim inim inlerken dokuz boðumlu kamýþ,

Semâya kanatlandý yürek yakan yakarýþ,

Evveli Hak’tan geliþ, âhiri Hakk’a varýþ,

Varlýðý talan edip yokluk seçtim bu gece.

Ýkimizin baðrýný ayni ateþ daðladý,

Ney gözyaþý dökerken yüreðim kan aðladý,

Gonca saçýný yoldu, bülbül kara baðladý,

Kor düþtü can evime, karda açtým bu gece.

Neler söyler neyzenin boynu bükük duruþu,

Segâhta teslimiyet, nihaventte bir huþu,

Kýrýldý ten kafesi, kanatlandý can kuþu,

Tayy-i mekân eyledim, uçtum, uçtum bu gece.

Açtým gönül evimi kutlu sevda erine,

Damla etti ney sesi, melâlin kevserine,

Câm-ý cemde köz vardý, þarâb-ý lâl yerine,

Bâdeyi yârdan deðil, pîrden içtim bu gece.