Birgün Ansýzýn Giderim

Çaresizlik ne bilmezdim; gülümserdi yüzüm benim
Sanýrdým ki, böyle gider; sarpa sarmaz düzüm benim.

Gün, güneþten yüz çevirmiþ, ay, gecenin kýskacýnda
Hüzün artýk son deminde, dertli çalar sazým benim.

Mevsim diyor; hazan vakti, yaklaþmýþ son ezan vakti
Kim bahçeme diken ekti? Güze dönmüþ yazým benim.

Engel çýktý, hep direndim; "buyur" ettikçe çignendim
Gedik dolu gönül bendim; tutmaz oldu dizim benim.

Sabýrtasým dolmuþ çile, sitem sultan olmuþ dile
Dinlemiyor, beni bile; dile geçmez sözüm benim.

Huzur çýkmýþ öz yurdundan, gönül biçare derdinden
Uçan gençliðin ardýndan, bakakaldý gözüm benim.

Ecel gelmiþ usul usul, eyvâh dolu bu son fasýl
Onmaz yaram var velhasýl; yoktur tadým, tuzum benim.

Bülbülüm, feryâd ederim, âh çeker, yanar, tüterim
Birgün, ansýzýn giderim, hiç bulunmaz izim benim.

Mecit AKTÜRK