Online Üye
Online Ziyaretçi
GÖNÜL EYVÂHA DÜŞTÜ
Bir fasl-ı nev bahârda gönül eyvâha düştü,
Cân kuşunun menzili, zülf-ü siyâha düştü.
Dest buse arzusuyla umut ekilen yollar,
Mahbubun salındığı bir seyrangâha düştü.
Mehtâp seyrâna çıktı, yıldız işmar eyledi,
Bahtın kara gecesi, ne hoş sabâha düştü.
Gördü tîr-i müjgânı yarin hilâl kaşında,
Cânân ok vursun diye, cân, nişangâha düştü.
Bağlanıp râm olunca bir gözleri âhûya,
Uslandı deli gönül, ne hoş dergâha düştü.
Talan etti gülşeni gül ruhsâr gülsün diye,
Garip bülbülün yolu kutlu bârgâha düştü.
Yâr sundu nâr-ı aşkı, piyale-i gamzeden,
Son buldu fasl-ı hüzzam, nağme segâha düştü.