AÞK BÝR YARA GÖNÜLDE

Düþünce garip gönül bir ahûnun aðýna,

Baharda hazan vurdu umutlarýn baðýna,

Yaklaþýrken an be an ömrün son duraðýna,

Naðmeler kýrýk dökük,yaþlar akar heceden,

Aþk  bir yara gönülde, sýzlar durur inceden.

Ne sunalar ses verir, ne turna figan eyler,

Rebaplar çilesini gayrý kendine söyler,

Sevdasý yakmýyorsa, Ankalar külü neyler.

         Neþ’e daðlar ardýnda, hüzün yaðar geceden,

         Aþk bir yara gönülde, sýzlar durur inceden.

Talihim çoktan kazmýþ umudun mezarýný,

Bülbül dile getirmez gönlün âh ü zârýný,

Bulur muyum son demde vuslatýn diyârýný.

         Umut, kanatsýz bir kuþ, figan eyler yüceden,

         Aþk bir yara gönülde, sýzlar durur inceden.

Kapanýrsa son perde, mâh cemâli görmeden,

Göçersek, aþk baðýndan bir gonca gül dermeden,

Gönderme, saçlarýndan yadigâr tel vermeden.

         Hasretin yüreðimin sultanýdýr, niceden,