Þanslýyým ve þükrediyorum: O benim, sadece benim annem, tabii kardeþimi saymazsam. Ama yine de benim bir on yýllýk üstünlüðüm var. Hem ilk göz aðrýsýyým hem de anneme birikmiþ bir on yýllýk faizle sahibim, ne de olsa kardeþim benden on yýl sonra doðdu. O’nu asla paylaþmam diyordum ama elim mahkûm bir abla olarak.

Yýllar geçip yaþ kemale erince annemi daha iyi anlar oldum. Hem empati kurma yeteneðim geliþti hem de hayatý daha iyi ve daha farklý sorgular oldum.

Herkesin annesi mükemmel, kutsal ve fedakârdýr; ama benimki sanki daha bir farklý, özel ve sevgi dolu. Bir insan bu kadar mý verici olup kendini hep ikinci plana atar. Geliþimim boyunca O’nu bu yönüyle öyle iyi tanýdým ki… Kendimi bildim bileli kendisi için bir þey istediðini ya da kendi adýna hareket ettiðini hiç görmedim, buna hiç þahit olmadým. Adeta kendi istek ve arzularýný yok sayar her þeyden kendini soyutlar.

Öyle güzel sýfatlar var ki O’na yakýþan. Örneðin kýskançlýðýn ne olduðunu bilmez, asla ve asla egolarý yoktur, yetinmeyi bilir ve daha ne güzellikler daha sayabilirim O’na dair.

Bizimle mutlu olur, bizimle aðlar, biz ne kadar O’nun dünyasýysak O da bizim için çok özel ve tektir.

Öylesine tutumlu ve pratiktir ki; iþte çeliþtiðimiz ender noktalardan biri. Bana bazen zaman ve günler yetmez iken ayný iþi ayný performansla bir çýrpýda bitirir. En çok da buna þaþarým:’’Nasýl akýl edemedim ben’’ diye yerinip dururum. Ben ne kadar tüketim odaklýysam O da tam tersine tasarruf odaklýdýr. Bu yüzden sýk sýk birbirimize muhalif oluruz.

Hayatta her þeye katlanýrým; O’nun gözyaþlarýna asla…

O benim dünyam, her þeyim. O benim ‘’Kýymetlim’’.Hayatta her þeyden vazgeçerim, O’ndan bir an bile uzak kalamam. Dünya bir yana annem bir yana. Dünya bir yana tüm anneler bir yana. Her anne özeldir. Hepsine sonsuz sevgiler ve saygýlar…