Ömrümü Adayacağım

 

 

 

‘Bir çocuğun gözlerinden öpmek vardı şimdi aşkla

Alnımın tam ortasından vurulup ölmek pahasına’

 

 

 

Bu hengameden sıkıldım artık bayım

Dudaklarımı siz gibi kokmayan avuçlara sürmekten sıkıldım

Başka tenlerde teninize benzer bir iz aramaktan

Ah bayım

Bu vurgunu sol yanıma bırakıp gittiğinizden beri

İçimde doğan meczubu pranga vurmaya çalışmaktan yoruldum

Korkarım artık aşık olamayacak kadar kirli ve yorgunum

 

 

 

Bu kırık dökük akşam saatlerinde

Şömine başında pineklemeyi severdiniz en çok

Dudağınızın kenarına iliştirip sigaranızı

Bense sokulup kucağınıza, bir kedi gibi

Göğsünüzde uyumayı

 

 

 

Giderken bırakmayı unuttuğunuz bir şey var sanırım

Yoksa baktığım her yerde neden hala yüzünüz

Ve o meneviş rengi gözlerinizi görüyorum

Sanırım yüreğimi cebinizde unutmuşsunuz

 

 

 

Geri alabilir miyim şimdi Onu bayım

Bozdurup bir sarrafta hiç pahasına

Kırmızı bir mendil alıp

Bir gül dalına asacağım

Ve aşkını dileyip, ömrümü adayacağım!

 

 

 

 

G.Sarıoğlu

İkibinonüçün/beşinciayının/altıncıgünü

Sancının/eşiğinde

( Ömrümü Adayacağım başlıklı yazı GüLBeYaZ tarafından 6.05.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu