Ömrümü
Adayacağım
‘Bir
çocuğun gözlerinden öpmek vardı şimdi aşkla
Alnımın
tam ortasından vurulup ölmek pahasına’
Bu
hengameden sıkıldım artık bayım
Dudaklarımı
siz gibi kokmayan avuçlara sürmekten sıkıldım
Başka
tenlerde teninize benzer bir iz aramaktan
Ah
bayım
Bu
vurgunu sol yanıma bırakıp gittiğinizden beri
İçimde
doğan meczubu pranga vurmaya çalışmaktan yoruldum
Korkarım
artık aşık olamayacak kadar kirli ve yorgunum
Bu
kırık dökük akşam saatlerinde
Şömine
başında pineklemeyi severdiniz en çok
Dudağınızın
kenarına iliştirip sigaranızı
Bense
sokulup kucağınıza, bir kedi gibi
Göğsünüzde
uyumayı
Giderken
bırakmayı unuttuğunuz bir şey var sanırım
Yoksa
baktığım her yerde neden hala yüzünüz
Ve
o meneviş rengi gözlerinizi görüyorum
Sanırım
yüreğimi cebinizde unutmuşsunuz
Geri
alabilir miyim şimdi Onu bayım
Bozdurup
bir sarrafta hiç pahasına
Kırmızı
bir mendil alıp
Bir
gül dalına asacağım
Ve
aşkını dileyip, ömrümü adayacağım!
G.Sarıoğlu
İkibinonüçün/beşinciayının/altıncıgünü
Sancının/eşiğinde