“UYAN” sevgili..
Aç gözlerini,
Fütur etmediğin yüreklerin koynunda kaçıncı uykundasın.!
Bedenini hangi ablukalar sardı..
Ruhun sana küsmeden uyanmalısın..
Sırtını dönme hayatta sevgili..
Bana küs..
Ama uyanmalısın,
Sen “onlar” değilsin.!
Şatafatlı görünüşlerdeki gülümsemeler yanıltmasın seni.
Kalbinin en kuytularına ver kulağını..
Vaktin en anlamlı anı,
Hüznü ölüm duyguları geçtiğinde yüreğinde,
Oraya gel sevgili..
“YAN” sevgili..
Ellerinle ayaklarına prangalar vurduğuna yan.!
Dur Allah aşkına sevgili.!
Yollarına taşlar diziyorsun,
Gidecek o kadar yolun varken..
“AN” sevgili..
Anılacak o kadar anlamlı hikayeler varken..
Gecenin diz boyu karanlığında,
Kalbinden geçen nedamet duyguları an..
Görüp,duyman için kaçıncı düşe yatman lazım ?
Hadi sevgili,
Birgün son defa batacak güneş,doğmamak üzere..
Bu son sahne,
Birazdan perdeler çekilecek..
Gördüğün rüyayı anlat,
Yorumcusu olalım bu rüyanın..
Çünkü,
Hayattımız rüyaydı,
Rüyaydı hayattımız..
Hadi kalk sevgili,
Kıyama durma vakti gelmedi mi?
Rahman tekrar başlayanlarla beraberdir..
Uyan,yan ve an..
Semra’m Öztekin
