Bazen toplumun ve kiþilerin sancýsýný derdini duymak için kulaðý, gözümüzü ve dilimizi kýsacasý  diðer bu duyu organlarýný yaratýlýþ gayesi olarak açmak, duymak görmek ve söylemek ve gerekeni yapmak için kullanmak zorunda olduðumuzu unutmayalým.Bu duyu ve duyularýmýzý kullanmadýðýmýz zaman bu duyu organlarýmýzýn bir anlamý ve manasý olmaz; ferdi olarak deðil toplumsal olarak da bu duyu organlarýmýzý kullanmak zorunda olduðumuz bilincinde olalým.Hayatýn bir baþlangýç ve bitiþ çizgisi vardýr,bu baþlangýç ve bitiþ çizgisinin içini deðerli olan;iyilik,yardýmlaþma,merhamet….deðerlerle doldurmamýz gerekir ki,deðerli olalým,hayata ne deðer katarsan o kadar deðerli olursun.Hayata hiçbir deðer katmazsan hiçbir deðerin olmaz sap gibi ortada kalýrsýn. Yoksa acýlarýn ve feryatlarýn karþýda duyarsýz kalýrsak,ayný feryat gelip bizi bulduðunda,diðer insanlarda duyarsýz kalýr ve buda çok acý ve insanlýk onuruna yakýþmayan bir davranýþtýr.Beden ve ruh.Asýl olan ruhtur,beden ruhun giydirilmiþ elbisesidir,nefis insandýr,insanda nefis dir.Nefsini bilen Allah'ý bilir Allah'ý bilen merhametli olur,duyarlý olur ,yardýmsever gönüllü olur.Ruh  ve bedene gelince Ruh elimizden Azrail meleði ile alýnca beden elbise gibi yere yýðýlýr ve deðersiz kalýr yani cansýz kalýr-"Bu arada Azrail Alemlerin Rabbi olan Merhameti sonsuz Rabbimin hizmetindedir ve onun arasýnda yoldur bu nedenle Asýl olan elimizden alýnarak asýl sahibine götürenin yanýnda ölümden korkmamalý çünkü o Merhameti,keremi…..sonsuz Rabbime kavuþmamýz için yolda bize yolculuk eden yoldaki yol veya yolcudur bizimle"-Gelelim konumuza beden cansýz kalýnca aslý olan topraða gider,ruhta Asýl olan yerine gider.Önemli olan bedene hayat veren ruhun içini yaþarken içini güzellikler ile doldurmak ve asýl sahibi olan Rabbimize teslim etmektir.Dünya malý,metasý ölünce elimizden alýnýyor ve geride kalýyor ve biz o dünya malý ile o Ruhumuzun içine birþeyler kattý isek ne mutlu,katmadý isek hesabýný vermek zorundayýz.Rabbim cümlemizi içine iyiliklerle,merhametle,hissiyat ve duyuþ ile duru gönül ile doldurarak teslim etmeyi cümlemize nasip etsin. Nefise gelince,nefis ve insan iç içe ve þeytan ise etrafýnda dönen yoldan çýkaran bir melundur.Nefise kolay gelen þeytandandýr cehenneme götürür,nefise zor gelende imandandýr cennete götürür.Þöyle izah edelim;Sana yolda geçerken birisi omuzu ile çarptý ve sende hiddetle dönerek önüne baksana ö..z dedin ve araya þeytan girdi ve senin aðzýndan girip burnunda çýkmaya baþladý,ve ortam kavgaya dönüþtüðü an þeytan senin karþýnda halay çekerek uzaklaþýr ve gider ve sonucunda kavga vs günaha girme ve devam eden hayatta sonucunda cehenneme kadar giden bir süreç.Tam tersi sen adama çarptýn adam sana ayný sözleri söyledi,sen ise

-Bey efendi,özür dilerim.Ýstemeyerek oldu,kusuruma bakmayýn

Der  isen ve karþýndaki hala devam ederse taþkýnlýkla ve aranýzda þeytan þaþkýnlýkla ve kýzgýnlýkla sana bakýyor ve seni ele geçiremedi karþý tarafa geçti,ve sen hala nazik ve kibar olarak-Bu durum çok zordur ve nefise zor gelir-devam ediyorsun karþý tarafý sakinleþtirerek gönlünü alýyorsun ve þeytan un ufak olarak daðýlýp yok oluyor ve kazandýðýn iyilik ve cennete yol olarak sana dönüþ bileti oluyor.Rabbim nefsimize ve þeytana uyacaðýmýz an ,bizleri uymayanlardan eylesin,dünyada ve ahirette iyilik versin,dünyada ve ahirette kendisi ile olanlardan eylesin,bizleri din ve iman üzere yaþayanlardan  ve ölenlerden,peygamberimizin þefaatine erenlerden ,cenneti ve cemaline görenlerden eylesin Rahmeti ile merhameti….ile.Amin.ÝNÞALLAH.