Geride kalan bir mum gibi  beni eriten beni boþ bir heves mi idi kandýðým.

Ne elim bir hasretmiþ uzun kýþ gecelerinde sessizliðin var yüzü ile yandýðým

Ne de kelimelerin sonsuz bilmecesinde acýsý ile kývrandýðým

Hissettiðim nefret nede buza çalan yüreðimin sesi ile kandýðým

Çözemediðim, hazin bir yalnýzlýðýn beton yýðýnlarý gibi üstüme çöken

Hasret türkülerimi  idi yandýðým

Kayýp bedenimin tümü muammalarla tarifsiz bir örtüye bürünmüþ çýðlýðý mý idi

 Böylesine derin hýçkýrýklarla aðlayýþým

Söyleyin geceler çekinmeyin gizli saklý ne varsa söyleyin bana

Feda ettiklerimin bedelini titreyiþimin

Buza çalan ruhumun bedenimin algýladýðý

Þizofren bir aþkýmýdýr böylesine yýllardýr beklediðim

Ýnciye dönüsün diye sevdiðim yârin terk ediþinin

Acýsýnýn bekleyiþimin karþýlýðý sonsuz bir hiçlik mi idi özlediðim

Koca bir yalan mý parýldayan sevgi dünyasýnda

Sesim soluðum olsun diye bekleyiþimde mi yalan,

Duygu köprüsünde aþkýmýza bize dair ne varsa

Seviþirken parmak uçlarýmda hissediþim de mi bana acý ile kalan.

Bu gördüðüm þizofren bir aþkýn kâbusumu söyleyin zamanlar

Kâbusmuþ demeyin þizofren aþk demeyin

Öldürmeyin beni, Rüya deyin hiç olmazsa

 MEHMET ALUÇ

ANKARA-SÝNCAN