Düşünürsün durmadan hicabınla günümü
Atmaya kıyılmayan taşlarsın kadim dostum
Kapatırsın kusurum icabında dünümü
Akıtmaya değecek yaşlarsın kadim dostum
Çağıldayan ırmaksın yıkanırım selinde
Cıvıldayan serçeyim güven duyar elinde
Islanırım yağmurla açan gonca gülünde
Kapatırım göğsümde kışlarsın kadim dostum
Gözlerimde kararım mazideki yerini
Yaslanırda silerim berrak akan terini
Unutamam samimi bakan gözün ferini
Dalıma aşı diye aşlarsın kadim dostum
Tuzaklarda koşarsın bent olursun kapana
Gönül kırmaz incitmez dosta dua yapana
Duası düşmez dilden kulluk yapıp tapana
Besmeleyle gününe başlarsın kadim dostum
Yağan karsın dünyama beyazınla akçasın
Yüreğinden yüzüne vuran nurla pakçasın
Arif’ce nin gönlünde ebediyen tekçesin
Kara kışta yolumsun işlersin kadim dostum
Arif BARAN (ARİFCE)