Omzunda ömründen bir heybelik yük.

Uyandým rüyadan yine sayende.

Yaþamak dünyada bir seyr-ü sülük.

Gidiyorsun aþkýn coþkun yolcusu,

Çantanda azýðým mataranda su…

Giderken elbet de yolcular bir bir,

Yapayalnýz kalýr umutlarýmýz.

Bir yastýkta ölmek olsa da fikir,

Çocuk hayalleri;  bir oðlan bir kýz,

Hepsi yalan, hepsi düþ olur birden;

Farklýymýþ anlarsýn batýn, zahirden.

Her gün baþka güneþ ararken gökte,

Her gece baþka bir ay doðar bize.

Geçmiþ ilelebet kalýr yüksekte.

Sonra gözlerimiz düþer denize,

Çalarken yýllarý cepten þakiler,

Solgun bakýþlarla merhamet diler.

Sonbahar gelirken, saçlarýma da

Zamanýn marazý düþtü; hastayým.

Ne kadar hatýra býraktým sana,

Hatýralarýnda ne kadar payým.

Var mý yastýðýna düþen tek telim,

Göðüs üstünde mi hala bir elim?

Defterimde kuru bir gül yapraðý,

Aklýmda söylenen o son kelime…

Ýþte böyle yýkar rüzgarlar daðý,

Dünya aðýrlýðý çöker belime,

Çözülür ruhumu saran her düðüm,

Duyulur sana da bir gün, öldüðüm.