Kandırmasınlar seni, zannedenler zatını,

Âlim yahut Mehdi.

‘Ruhumdan üfledim kuluma

Kemâl koydum ismimi’.

 

Her bir gönülde,

Hem kötüde, iyide.

 

İblis’im şeytan ile

 İnkârda ve küfürde,

Ben varım,

Nemrut ile Deccal’da.

Katlederim üstelik

Habil’i, zalimane.

 

İnsü cinni, meleği,

Cansız ile canlıyı,

Olduran olmayanı,

Halk eden benim,

Kâinat ile evreni.

 

Methet, öv, sev kendini,

Anla ki, yok senden evlâ

Kemâlâtta yücesi.

 

Şair Yazar Kemal Alkan

( Kemâlât -2- başlıklı yazı kemalat tarafından 9.10.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu