Bir adam tanýyordum burnundan kýl aldýrmýyordu. O kadar kurumluydu ki en sonunda kurum baðladý döküldü toza topraða! Bacalarýn içine döndü, is oldu, pis oldu. Hindi gibi kabaracaðýna adam gibi mütevazý olsaydý da kalsaydý öyle! Güncel aðýzla adam olaydý iyiydi.

Kýl deyip geçemeyin siz öyle bir kýllýk yapar ki feleðinizi þaþýrýrsýnýz. Kýl ki döner ve her þeyi mahveder. Hikmete bakýn ki kýl dönüyor ama bazýlarý dönmüyor yanlýþýndan! Dönse her þey hallolacak, dertler bitecek, iþler düzelecek.

Her þeyi ben bilirim, en büyük benim, hatasýzým, hiç kimse eleþtiremez beni, yaptýðým her þey doðrudur, ben yanlýþ yapmam, bana itiraz edilemez ve kahrolsun çok yakýþýklýyým ve de haddinden fazla zekiyim bandýna girip millete orada yayýn yapan, frekansý bizim topraklarda çekmeyen ama çekiyormuþ gibi takýlan zevatadýr sözüm. Adam olun iki gözüm, adam! Senden büyük Allah var!

Burnundan kýl aldýrmayanlara hitaben þunu söylemek istiyorum: Sinir olursunuz ahirde, öyle havalý havalý cakalý cakalý dolaþmayýn ortalýkta, felç olursunuz kýl yüzünden! Demedi demeyin!

Kendinizi beðenin öyle aþýrý aþýrý… Dokunulmaz sayýn öyle haþarý haþarý… Yersinizi kaþar damgasýný; sürersiniz böbürlenmenin sefasýný çekersiniz kaþarlýðýn cefasýný ömür boyu. Hikâyeyi okuyun ondan sonra baðlayalým meramýmýzý.

“Osman Efendi bir sabah müthiþ bir baþ aðrýsýyla uyanýr. Ýlaç alýr, geçmez. Bir iki gün bekler, aðrý devam eder.  Doktor çaðrýlýr. Doktor muayene eder, aðrý kesiciler verir, gider. Lakin Osman Efendi’nin baþ aðrýsý artarak sürer. Üstüne üstlük baþ aðrýsý yaný sýra gözleri de yaþarmaya baþlar.  Baþka doktorlar çaðrýlýr.

Osman Efendi, Uþak’ýn ileri gelenlerindendir, aðrýyý kesene servet vaat eder. Doktorlarýn hiçbiri aðrýyý durduramadýðý gibi sebebini de bulamaz. Ev halký birbirine danýþýr, baþ aðrýsýndan geceleri uyuyamayan Osman Efendi’yi Ýstanbul’a götürmeye karar verirler. Ýstanbul’da en iyi doktorlar seferber olur. Röntgenler, beyin tomografileri çekilir, testler yapýlýr. Görünüþe bakýlýrsa Osman Efendi turp gibidir. Oysa dayanmasý gittikçe zorlaþan baþ aðrýsý ve gözyaþlarý hayatý çekilmez hale getirmiþtir. Aðrý kesici iðnelerle zor ayakta duran Osman Efendi bu defa da apar topar yurtdýþýna götürülür.  O devirde Amerika deðil Ýsviçre moda, Zürih’e gidilir. Haftalarca hastanede kalýnýr, onlarca profesör konsültasyon yapar, testler tekrarlanýr. Sonuç olarak: Osman Efendi’ye teþhis konulamaz. Artýk yerinden kalkamayan Osman Efendi’ye aðrý kesici iðneler verilir, ülkesine dönüp “dinlenmesi” daha doðrusu son günlerini evinde geçirmesi tavsiye edilir.

 Osman Efendi bitkin, aile periþan. “Kader” denilir, Uþak’a dönülür. Osman Efendi yayla evinde bir odaya yatýrýlýr ve aðrý kesici iðnelerle ölümü beklemeye baþlar. Bir gün, hastanýn keyfi gelsin diye,  Osman Efendi’nin eski berberi “Berber Mehmet” çaðrýlýr. Berber yataktan kalkamayan Osman Efendi’yi týraþ ederken, adamcaðýz derdini anlatýr ve ölümü beklediðini söyler. Berber Mehmet bir an düþünür. “Beyim?” der “Sakýn sizin burnunuzda kýl dönmüþ olmasýn!”  Bir bakar “Hah iþte!”  der. “Kýl dönmüþ.”  Osman Efendi’nin þaþkýn bakýþlarýna aldýrmaksýzýn çantasýndan cýmbýzý kaptýðý gibi kýlý çeker. Ev halký Osman Efendi’nin köyü ayaða kaldýran çýðlýðýyla odaya koþar. Berber Mehmet, Osman Efendi’nin elinden zor alýnýr ve cýmbýzýn ucunda tuttuðu yirmi santimlik kýlla kapý dýþarý edilir. Osman Efendi’nin kanayan burnuna pansumanlar yapýlýr, kolonyalar koklatýlýr ve yaþlý adam tekrar yataðýna yatýrýlýr.  Ertesi sabah Osman Efendi aylardýr ilk defa rahat bir uykudan uyanýr. Gözlerinin yaþarmasý geçmiþtir. Baþ aðrýsýndan ise eser kalmamýþtýr. Dönen kýlýn sinire yürüyüp gittikçe uzayarak dayanýlmaz ýstýraplara yol açtýðýný doktorlar ancak o zaman keþfeder. Çözümün bu kadar basit olabileceði kimsenin aklýna gelmemiþtir. Sapasaðlam ayaða kalkan Osman Efendi, Berber Mehmet’i çaðýrtýr ve ona bir servet baðýþlar.”

Hikâyemiz buydu, lafýmýz ortaya þimdi. Alan alsýn almayan þaþkýn þaþkýn baksýn! Çýkardýðýmýz sonuç þudur bu hikâyede: “Burnundan kýl aldýrtmayanlarýn baþý çok aðrýyabilir.”

Burun kýlýnýn faydasý çoktur. Havadaki tozu falan süzer ciðerimize ulaþmasýn diye burnumuzda nöbet tutar. Dimdik ayakta durur. Hem de sümüðün dýþarý çýkmasýný engeller. Kýl deyip geçmeyin iþte onu anlatýyorum, mideniz kalkmasýn þimdi, iðrenmeyin öyle acayip acayip! Tip tip bakmayýn, triplere girmeyin. Kýl iþte bazen bir yemeðin içinde çýkar alt üst eder midenizi, bazen döner müsait olmayan  yerinizde oturtmaz sizi yerinize, bazen uzar dert olur burnunuzun içinde, bazen uyuzun birine laf olur. O kýla teþbih edilen bir sürü insan var. Kýl olduðumuz bazýlarýna… Kýl olan ya da… Daha beter olaný ise esprilere malzeme olanýdýr mesela: “Sana bir kýllýk yaparým, kýllarýný koyarsýn.” diye. Nihayetinde en kötüsü burnundan kýl aldýrmayanlardýr zannýmca!

Ey burnundan kýl aldýrmayanlar!

Neden sinir oluyorsunuz bilin gayri!