İnsan bazen hırçın bir dalga gibidir
Yıkar
bentleri yolları gönülleri sel gibidir
Görmez
önünü arkasını sağını solunu yıkar gider
Hayat
okyanusunda görünür kılınan sevgiyi yok eder gider
Bazen
de insan sakin bir dere gibidir durgun akar
Dönemeçler
de köşelerde kaybeder hızını etrafına bakar
Zevk
alırcasına gönüllere akmayı ister cömertliğin soluğu ile akar
Yıkmadan
geçer sorgulamadan akar
Akar,
bakar
Bakar
akar, değerli kılmak için akar
Hem
akar hem de cana can katar
Bir
şeyler vermek için hayatın okyanusunda akar
Görünür
kılınan sevgiye kendinden bir şeyler katar
Almaz
hep katar
Alınan
için yola çıkan almaz bilir
Alınan
sadece yokluktur bir zaman sonra
Vermek
için yola çıkan
Her zaman
alır, armağandır sunulan kendisine
Anlaşılır,
bir zaman sonra vermenin neşesi
Almak
için yola çıkan kaybetmenin kışını acısını duyar
Vermek
için yola çıkan kazanmanın baharını cennetini yaşar
Mehmet
Aluç
Ankara
Sincan