Sýðýnmak… Kime ya da neyin arkasýna. Ya da yanlýþ tasvirlerle, yalan yanlýþ imgelerle, göstermelik duygularla, insanlarý hassas noktasýndan vurup, zaaflarýnýn gölgesinde yer edinmek insanlarýn.

Zor olan nedir sizce: Sevmek mi, sevilmek mi, kandýrmak mý masum yürekleri. Kim bilir belki de masum yürek kalmamýþtýr göðüs çeperinde yer tutan.

Ya aþklar. Masum aþk kaldý mý ki. Kimine göre aþk eþsiz bir duygu, kimine göre eriþilmez, kimine göre koca bir yalan. Ya anlaþýlamamak, anlaþýlmanýn ulaþýlmazlýðýnda çýrpýnmak beyhude heveslerle… Kuru bir itiraf mý yoksa ihtiraslarýn gölgesinde, menfaatlerin peþinde ezdirmek mi bu eþsiz duyguyu. Belki de bir aptallýk, hor görülen; belki de yitip giden insani duygularýn acýmasýzlýðýnda yok olup parçalanan aslýnda son derece ulvi bir yeti…

Heyhat, neler görüyor insanýn gözleri bu sefil dünyada: Ve gönül de katlanýyor tüm bu ihanete, kaynaðý insan olan.

Saflýðýný yitiren bir insan nasýl bakabilir ki aynaya, hiç mi hicap duymaz kirinden, pasýndan. Belki de doðru bilinen yanlýþlarýnýn arkasýna sýðýnýp, utanç duymaz. Utancýn kademesi tartýþýlýr mahiyette: Kaynaðý ar, þeref, haysiyet, onur olan bu gizemli kelime nasýl da ayaklara düþmüþ, inanmasý çok zor ama gerçeðin ta kendisi.

Yüzüne gülüp arkadan iþler çeviren ya da atýp tuttuðu kim varsa müspet bir diyaloga girmek haz etmediðini söylediði halde kim varsa.

Akýllara zarar doðrusu: Neden görmezden gelinir ki olumlu ne varsa, neden hep bir açýk aranýr ki olmadýðý halde…

Binlerce soru, sayýsýz problem, inanýlmaz bir kaosun içine gizlenmiþ yalanlar ve gerçekler.

Artýk neyin doðru neyin yanlýþ olduðunu bilmez haldeyim: Açýk yürekliliðin bu denli suiistimal edildiði garip bir dünya, sevginin bu denli kullanýldýðý, iyi niyetin aptallýkla eþ deðer tutulduðu ve deðerlerin çiðnenip geçildiði…

Sanýrým hatta eminim ki: Benim tüm doðrularým aslýnda hep yanlýþ öðretilmiþ bana, ne kadar doðrum varsa meðer koca bir yalanmýþ. Esefle kýnýyorum bu öðretilerin sahibi olanlarý, kendimi de kýnýyorum benimsediklerimin ne denli boþ olduðuna dair.

Tek arayýþým doðrunun, güzelin, sevginin, hakkaniyetin peþinden gitmek oldu ömrüm boyunca. Bu uðurda sayýsýz cephede savaþtým ve hep kaybettim. Benim idealim, hayal diye addettiðim doðrularýma kavuþmak olmuþtu oysa. Çok þeye kavuþtuðumu sanmýþken, meðerki kýsýr bir döngüymüþ sürekli yürüdüðüm yol ya da bir çýkmaz sokak mý demeliyim… Evet, evet çýkmaz bir sokak, müdavimlerinin hep pusu kurduðu, varsýn kendi aralarýnda paslaþsýnlar, ben yokum asla, hiç olmadým da bu güne deðin üstelik olmuþ olsaydým zaten bu denli saygý duymazdým kendime. Ýsteyen duyar isteyen de duymaz, umurumda deðil demesem de aslýnda umurumda zira benim hala bir yüreðim ve vicdaným var.

Herkesin bir savaþý var hayat denen yolda kendine göre: Doðru ya da yanlýþ þüphe götürse de… Karþýlýðýný alýrýz ya da almayýz bu dünyada ama bir gerçek var ki; kayýt altýnda hissiyatýmýz, gönlümüzden geçenler. Bilinçaltýnda yer tutan gizemler ise aslýnda bizim kendimize bile itiraf edemediklerimiz bildiðimiz halde hem de. Kendi psikologumuz kendimiz olup, çözüme ulaþtýrdýðýmýz her duygu, her düþünce bizim hatalarýmýzý telafi etmemiz için gereken bir ön görü. Metanet, hassasiyet, saðduyu ve açýk yüreklilik ise gereken dogmalar olmasý gereken çözüm sürecinde ihtiyaç duyduðumuz…

Yaralamadan, incitmeden, yalanlarýn arkasýna sýðýnmadan çabuk tutmalýyýz elimizi. Vakit geçmeden hem de, yeteri kadar kaybýmýz varken, yanlýþýn neresinden dönsek kardýr…