Bırak, aksın gözyaşım.

Farzet ki;

Rahmetidir Yaradan’ın.

Usul usul ansam adını

Ne çıkar;

Sessizce, kimseler duymadan.

Bir yaralı ceylan,

Haykırır acısını

Yanık bağrından;

Kör topal

Dağ tepe dolaşan.

Köhnedir her yer,

Issız düşlerin hezeyanında.

Bir terennüm ederim

Adeta senin yokluğunda.

Bir öyle, bir böyle,

Olsam da yoluna köle,

Beklemekteyim günü

Düşlerin ertesinde.

Gönül iflah olmasa da,

Sanma ki bedbahtım

Issızlığın ortasında.

Sadece ararım kendimi

Hak yolunda.