hayrettin  taylan

hoþnudun notuyum,  hoþluðunun   kalp atýþýyým
bir k’adýnýn deðiþtiði, adým kadar deðiþtiðimin   nefis  k’avýyým
rüzgarlanýyor  yeni benliðim,  þevkine gidiyor  dirhem
tiryaki olunduðum   ay  ve þemin  güncül   damarýndayým

an’  kara

is tan   bulur   metruk  kendimde  ve kentimde
umuluþun  ummaný  uzanýyor   yüreðimde

gözyaþýn kadar yaþlý  bir    ýslaðým , kurumuþ  yaramda

vicdaným  kadar  aðýr bir  m’arifim ,sevilmiþ    gönlümde

sevmenin acizlik   hücresiyim,  beklemenin  sýzýlý    kalbinde

bir gün  gelmenin   hicretiyim,  hücrelerimin  ensar  benliðinde

s’es çaðrýsýna   sobeleniyor   utkun   duruþum
gidince , ince  bir  acýyý   giydirdi   hüznün   olmayan   anasý

gidince, kaderin yazýnda   kederim  üþüdü  yüreðimin babasý gibi
ben, artýk ,gidiþin mayasýyým,  bekleyiþin  aþýsý, geliþinin  kavmi

türkülere, daðlara,  uçurumlara,aðýtlar,  zýlgýtlara  kafiyeli  dem gibiyim

anlamazsýn ,anmazsýn  

deðiþtim   bir k’adýn    deðiþmezken    yüreðimde
deðiþtim, bir  k’adýn  kitabýnda  cümleler    özlem  denizimi sararken

deðiþtim, bir  hay’atýn  sýrtýnda sýrlarým   s’özlerine  b’anarken
deðiþtim,ilmiði   ilmim  gergefinde saklayan ay ve þemle

deðiþtim, ay   gibi    þem  gibi   ayþem  gibi  özlem   yeþilliðinde