hayrettin taylan
fısıldıyordu göğün
ahengi, şimşeklere aşkı
anlatıyor kader
ışık hızı
sese t’utkusunu veriyordu
, sevmek bize yetişkin olsun diye
v’arlığına alışmış
yıldız gibi yokluğunun boşluğunda
yuvarlandı umudum
sen v’arsın diye
her geceyi e’life
taşıdım imimler mumyalanırken sonlarımda
sen varsın diye , iç sesinle
şarkı söyledim , ağıtlar ağlamayı kessin diye
sen varsın diye,
ben bitmesin diye nemli bulutun hislerinde
s’akladım
sen varsın diye
, g’özyaşların yenilenmesin diye yağmurun
aşkı oldum
sen varsın diye
uslanmış ıslanmışlığın sonsuzluğu
oldum…
2…
ya(lan )
deme melekler sayfamızı düzenlerken
ruhumun lan
ayarlarında kalmış özel
sevgi adılısın
kıpır kıpır anlara
teslim oluyor sevda yelin
şey(tan) v’aktinde kendine
yenik düşüyor belirsizliğin dizgeleri
3…
şiirin küskün
dimağında ,t’adına alışmış
gelecek vakisi gibiyim
anın bitkin
volkanında, f’ayların uzandı devrilecek
günceme sen gibi
şanın utkun
yağmurunda , nadaslarım
ıslandı sevilecek yarınlar gibi
yanışın saygın
küllerinden , açıldım gülüne
teslim olmuş kırmızı gibi
hıçkırığın kırık mızrabında, dinledim , çöl sensizliğini mecnun gibi
varılışın hayat
felsefesinde , m’analarıma ders oldun
aşk gibi
4…
iki iç’selin seli
olup kayaları eğittik
dertlerden
iki zevkçinin
dersi olup h’azları öğüttük
gün’ah değirmeninde
iki pişmanın
aynasında t’arandık, d’evirdik h’ataların mağluplarını
iki affedenin dedesinden dinledik
, yücelik ve
sevmenin içten olduğunu
iki üşümüş
düşperin düşüncesinde, dinledik, mutlağın gerçek sesini
iki son bakışanın incilerinde , ince düşünüşlere
teslim ettik geleceği
iki gelenin
gelecek salıncağında, büyüdük
bilincin bebeği olarak
iki sevenin sevgi
selinde ıslandık, musluğu musmutlu
anlarında olan aşk gibi