Doğdun, karanlığın zulmüne
Işık gibi, nur saçtın rahmetinle
Ağlayan evlere, insanlara, ıstırap
içinde inleyenlere
Özgürlük verdin, köleliğe sürgü ile
kapanmış gönüllere
Verdin özgürlüğü, susamış gönüllere,
kalplere
Ya Resulullah.
Verdin hazineleri; idrakten mahzun
akıllara
Uçsuz bucaksız umman gibi hakikati,
getirdin
Azap çeken, esir kalplere; rahmet
Rahmet sensin Ya Resulullah
Sen gelmeseydin; merhametinle,
rahmetinle
Kim savaşırdı tek başına?
Zulüm, içinde feryat eden bedenlerle,
cahillikten, kör olmuş zihinlerle
Kim kurtarırdı bizi sen gelmeseydin?
Karşılıksız erdemle,
tevazu ile hapsedilmiş düşüncelerle
Ya
Resulullah
Allah’
ı tanıdı Kör gönüller, gözler
Merhameti öğrendi insanlık gelişin ile
Merhameti sonsuz, Yüce Allah Cenneti, dünyaya serdi
Hakikati, öğrendi cahillikle sulanmış âlem de insanlık seninle
Yıktın,
putları; oyuncak kanunları efendiliği, köleliği, cahilliği
Yıktın
üstünlüğü, köleliği, prangalarla sürülenmiş insanlığı
Herkes
üstündür imanda, amelde diyerek
Ya
Resulullah.
Mehmet
Aluç