Online Üye
Online Ziyaretçi
Bazen kelimelerden bir kitap çıkar,
Bazense koca kitaptan
Bir kelime bulamazsın seni anlatan.
Bazen susarsın, sayfalarca yazarak.
Çünkü bilmez kimse,
Sır gibi saklarsın kalabalığını.
Bazen bir yığının arasında,
Bazen derin bir yalnızlıkta yakalarsın kendini.
Onca karşamaşanın içinde
Askıdaki elbisesindir bazen.
Bu ne kadar mutlu eder seni?
Kalabalığa karışmak mı istersin,
Yoksa yalnız durmak mı,
Ütülü, tertemiz biçimde dolapta?
Havayı koklamak gerekir bazen,
İnsanı anlamak, insanlığı anlamak.
Asıl çıkmaz da burada değil midir zaten?
Çözebildiğin kadar kendini,
Açılır yollar, ilerlersin.
Sen istesen de istemesen de
Dış kapının dış mandalı olabilirsin.
Bazen boşverirsin.
Ne uğraşacağım dersin,
Bazense ben de uğraşmazsam kim uğraşacak?
Diye kendine dert edinirsin.
Olmayan yeri arar gözlerin bazen,
Bulamayınca zaten öyle bir yer yok ki dersin.
Herkesin içinde büyüttüğü yalnızlığına;
Sokaklara, duvarlara, evin camına bakarak
Ağız dolusu küfredersin bazen.
Duymazlar ki seni.
Ne tepki verebilirler, ne de öğüt.
Bazen oturup baştan yazmalı dersin hayatı,
Sil baştan, en ağır geleninden.
Ama geri getiremezsin,
Ne zamanı, ne de yaşananları.
***
Bazenlerinizin, keşkeleriniz olmaması dileğiyle.