Kopup giden bir fýrtýna

Çýldýrmýþ adeta gökyüzü

Hiç olmadýðý kadar isyanlarda.

Hükmederken insan denen vefasýza

Ve hýnca hýnç kaynamaktayken dünya.

Ýsyan ve evren

Yaðmur ve insan

Ýnsan ve yaþattýðý þiddet.

Ne aþk ne vefa ne de minnet

Sadece kin ve hüzün

Ve bir o kadar nefret

Ýzdüþümündeyken gönlün.

Soluk benizli bir yeryüzü

Ýþgalinde o ebedi isyanýn

Çoktan yitip gitmiþ masumiyet

Unutulmuþ kalplerdeki boþluk.

Sayýsýz masum çocuk ve kadýn

Dile gelse neler kopar baðrýndan.

Düzenek tutarsýz,

Yýlgýn ve istikrarsýz.

Deminde acýlar

Derinlerden yakar.

Can borcu Yaradan’a baki

Kavuþulasý günler düþler ötesi.