Soğuktu, çok soğuk hem
de
Bir vardı bir yoktu acı
Öylesine derin ve ıssız
Son demleriydi adamın
Ve içinde tarifsiz bir
sızı.
Bir vardı bir yoktu acı…
Delikti cebi
Kapkara üstü başı
Ya pür-i pak alnı,
Hissetti en derinden
Belli ki gelmişti
sırası,
El verdi, umut verdi
Can dostlarına.
Ne sırasıydı gamın
Ne de vaktiydi
sızlanmanın
Belliydi işte;
Sonun başlangıcı,
Bir ömür kadar uzun
Ya da göz açıp kapayana
Kadar geçen zaman…
Son birkaç kelime
karaladı avucuna
Son bir veda
Son bir hatıra
evladına,
Mecalsiz ve kifayetsiz
Ölüm beklemez
Haydi, dedi
Savayım sıramı
Belli ki,
Rabbim özledi beni.
Son bir nefes
Son bir dua,
Bir vardı bir yoktu acı
Ruhu öylesine hafif
Öylesine hafif bir
sancı
Ya, dipsiz karanlık
Kara, kapkara bir delik
Hep de öyle olmadı mı…